De aller, allerlaatste blog
Hallo allemaal!
Hier issie dan, mijn allerlaatste (20e!) blog!
De laatste weken in Malawi heb ik nog van alles gedaan. We hebben vakantie gehad en wat aangerommeld, Kerst en Oud & Nieuw gevierd. Voor dit laatste gingen we op zoek naar vuurwerk. Na wat gezoek vonden we bij één winkel iets. We wilden graag sterretjes dus kochten we een pakket met siervuurwerk én sterretjes. Open ik in de auto het doosje, zitten er welgeteld drie (!) sterretjes in :P. En toen we alles afstaken bleek toch wel dat de kwaliteit iets minder goed is. We hebben in ieder geval ook hier in stijl Oud en Nieuw kunnen vieren :). Het was trouwens ook best gek om Kerst met 38 graden te vieren.
Verder heb ik de laatste (werk)week m’n werk echt overgedragen en afgerond. Nog twee schommels geplaatst, al mijn spullen uitgezocht en ingepakt. En de laatste keer Childrens Corner gegeven voor de hele school, we hebben de film over Jezus in het Chitumbuka gekeken. Leuk voor hen om die in hun eigen taal te kunnen zien en horen! En ik heb mijn afscheid gehad, die in geheel Malawiaanse stijl met veel dansen en muziek gepaard ging. Het laatste weekend zijn we met een omweg langs het meer naar Lilongwe gereden. Nog even genieten van het warme weer en de zon! En eindelijk kwam het regenseizoen een beetje op gang. We hebben begin december een bui gehad en daarna halverwege en toen weer een aantal weken niet (dus het water was nu toch wel echt bijna op). Maar gelukkig leek het erop alsof het nu wel echt begon. De mais van de mensen moet nu toch wel gaan groeien, anders hebben ze weer te weinig!
Inmiddels ben ik weer thuis. Erg fijn om mn familie weer te zien en leuk om weer thuis te zijn. Wel gek hoor dat dit heel bekend is, maar toch niet meer zo vertrouwd. Het is weer even wennen om terug te zijn en de overgang qua temperatuur is groot (koud hier!). Gelukkig schijnt de zon nog wel. Stiekem vind ik het helemaal niet zo leuk dat dit Malawi-jaar afgelopen is ;-).
Want wat een geweldig mooi avontuur heb ik beleefd! Ik voel me ontzettend dankbaar en gezegend! Het was echt niet altijd makkelijk, maar al met al onwijs bijzonder!
- De vriendelijkheid van de mensen en de lol die je snel met ze hebt.
- Het werken op en rondom Matunkha.
- De mooie contacten met de mensen op Matunkha.
- De mensen met wie ik buiten Matunkha heb samengewerkt.
- De prachtige natuur in dit land.
- De andere Afrikaanse landen die ik mocht bezoeken (Tanzania, Zambia, Zuid Afrika)
- De safari.
- De gezelligheid, de goede gesprekken en het leven met Tiem en Ineke.
- Het andere bezoek dat langs kwam.
- De prachtige lach van de mensen en kinderen die je krijgt als als je een grapje maakt, een paar woordje Chitumbuka praat, naar ze zwaait of ze een compliment geeft.
- Het werken met de kinderen bij Childrens Corner.
- De kinderen zien genieten van de ‘simpele’ spelletjes, knutselwerkjes en schommels.
- Het gevoel van avontuur.
- De trips: uitdagend, relaxt, bijzonder en mooi.
- Het leven dat rustiger is.
- Beroemd zijn bij veel kinderen en onderweg naar Rumphi veel ‘Estah’ horen :).
Wat heb ik veel mogen bereiken, doen, leren en zien dit jaar. Ik heb veel nieuwe contacten opgedaan, vrienden gemaakt. Ik heb geleerd over en van mezelf, door de rust, het ver van huis zijn, het ‘alleen’ zijn en het leven in een andere cultuur. Ik heb geleerd over de cultuur en hoe ingewikkeld armoede in elkaar zit. Ik heb van alles mogen doen en kunnen betekenen, vooral bij kinderen. Childrens Corners gegeven op Matunkha, Childrens Corners gegeven in communities rondom Matunkha, bijbelclub georganiseerd, schommels geplaatst, speelgoedboxen gemaakt voor de CBCC’s en de leidsters hierin ondersteund. Fijn om te zien dat mijn jaar nuttig is geweest voor mezelf, maar dat ik ook echt iets voor anderen heb kunnen betekenen :)!
Ik hoop snel weer te wennen in mijn Nederlandse leventje. Bedankt voor al het meeleven en tot ziens in real life :)!
Groetjes Esther
De afgelopen weken
Dag hallo!
Hier ben ik weer met een blog, één van mijn laatsten vanuit Malawi denk ik zomaar!
Ik dacht eerst dat ik niet zoveel te vertellen had, maar ik bekeek m´n foto´s en ik zag dat ik toch wel van alles en nog wat heb gedaan de afgelopen weken.
Wat betreft mijn werkzaamheden, de afgelopen weken heb ik bijna alle speelgoedboxen weer omgewisseld. Eens in de zoveel weken ga ik dan alle CBO´s (community’s) langs om de boxen om te wisselen. Eerst check ik de ´oude´ box en dan leg ik de ´nieuwe´ box uit. Sommige CBO´s hebben meerdere CBCC’s (die soort peuterspeelzaal) dus die moeten samen doen met de box. Ik was redelijk tevreden over hoe de boxen eruit zagen en hoe compleet ze waren. De meesten waren nog helemaal netjes, een aantal waren niet echt netjes en/of compleet meer. Wat ik er van zie worden de boxen regelmatig gebruikt en ik denk nog steeds dat het goed is voor de kinderen om hiermee nieuwe dingen te leren.
Ik ben natuurlijk ook bezig geweest met mijn overdracht. Er komt geen nieuwe vrijwilliger dus ik probeer alles zo goed mogelijk uit te leggen, over te dragen en op papier te zetten zodat in ieder geval de speelgoedboxen goed kunnen worden doorgezet. Al zal dat natuurlijk anders verlopen als er geen blank hoofd streng meer doet. Hopelijk gaan ze beseffen dat ze lang met de boxen kunnen doen als ze er zuinig op zijn.
De school waar ik vorig jaar gewerkt heb, had veel geld bij elkaar gebracht voor Matunkha. Voor dit geld wil ik schommels aan een aantal CBCC’s geven. Dit proces gaat allemaal op zn Malawiaans (duurt lang voor het allemaal gelast is en dan is het ook nog eens scheef, dus nog een keer opnieuw laten lassen bij een betere lasser), dus het gaat niet lukken om voor mijn vertrek alle schommels uit te delen. Vandaag hebben we de eerste geplaatst en het is grappig om te zien hoe dat gaat. Veel mensen zitten te kijken naar hoe 5 mensen aan het werk zijn en ze kijken vol verbazing naar hoe die azungu’s dat allemaal mooi voor elkaar maken. De kinderen die er even op mochten vonden het maar gek, dat zweven door de lucht. Een van de kinderen ging er huilend weer af, maar twee wat grotere kinderen vonden het eigenlijk best leuk, er verscheen een grote lach op hun gezicht. Genieten!
Ik geef ook nog steeds Childrens Corner hier op Matunkha, aan de kinderen van de school. En daar ga ik steeds meer van genieten, ik heb vier klassen die ik in twee delen om de twee weken heb. Als ik ze ’s morgens uitnodig zijn ze al helemaal blij als ze me zien, ze zitten te juichen in de klas. Ik nodig ongeveer 60-65 kinderen kinderen uit en daarvan zijn er 45-55 kinderen aanwezig (doe ik ff, knutsellessen met zoveel kinderen :P). Ze zijn ook altijd super op tijd en komen al aangerend om mij te helpen dragen als ik naar beneden loop. De directeur vertelde dat zijn zoontje vroeg of het nou al ns twee uur was, want hij moest wel op tijd bij Childrens Corner zijn! Organisatorisch gaat het ook beter, ze krijgen mijn regels steeds beter door en luisteren beter. Ik denk dat het succes erin zit dat ik leuke activiteiten doe, maar ook dat de sfeer goed is. Ieder kind mag er zijn en ik geef veel complimentjes, dat brengt altijd een prachtige glimlach op de gezichten. Kinderen worden vaak uitgelachen en dat wordt toegelaten én complimentjes worden helemaal weinig gegeven. Ik heb als regel dat je elkaar niet mag uitlachen want daar heb ik een grote hekel aan. Toen ik na de zomervakantie vroeg of ze de regels van Childrens Corner nog wisten, zeiden drie kinderen: je mag elkaar niet uitlachen. De andere regels wisten ze niet meer. Mooi dat dat in ieder geval duidelijk is :). Wat dit betreft vind ik het erg jammer dat ik weg ga, het gaat eindelijk lekker en het stopt sowieso als ik vertrek en als het wel wordt overgenomen, gebeurt het natuurlijk op de Malawiaanse manier.
Wat de rest van vooral mijn werkzaamheden betreft is het wel goed om te vertrekken over een paar weken. Een jaar is mooi en ik heb super genoten en veel gedaan, maar het is ook lekker om weer naar Nederland te gaan en daar een leven op te bouwen.
Netbal wordt hier veel gespeeld door meisjes en lijkt op onze korfbal. Tenthere (de school op Matunkha) had nieuwe uniformen voor netballen dus wilden ze een sportieve match houden tussen de schoolmeiden en de vrouwen die op Matunkha werken. Tja daar moesten Ineke en ik ook aan meedoen natuurlijk. Best leuk om te doen, maar super vermoeiend in deze hitte! Bekijk op de foto vooral de prachtige uniformen...
Wat betreft het weer, net als in Nederland is er ook genoeg om over te praten: de eerste weken na de Zuid Afrika vakantie was het super heet. Rond de 40 graden overdag was zeker geen uitzondering. Daardoor was onze waterbron opgedroogt dus hadden we geen stroom én geen water. Vorige week was er een hele dikke bui waarna het weer een week droog was maar sinds zaterdag is het veel meer aan het regenen. We kunnen zeker zeggen dat het regenseizoen is begonnen! Het regent dan in (soms dikke) buien en andere dagen is het weer droog. Sowieso is het veel bewolkt. Ook is het koeler, nu is het 25-30 graden. Een lekker weertje. Toch is het nogal een verschil met het koude Nederland dus dat gaat wennen worden in januari! Het begin van het regenseizoen markeert ook het begin van het werkseizoen voor veel Malawianen. De grond wordt voorbereid en er wordt gezaaid en gepland. De eerste mais (voor het eten) en tabak (om te verkopen) heb ik al gezien. Dit wordt allemaal met de hand gedaan en is zwaar werk! Vaak beginnen ze ’s morgens vroeg en stoppen ze rond de middag, als het warmer wordt.
En verder waren er een aantal ‘feestdagen’ de afgelopen weken. Ik heb mijn verjaardag duizenden kilometers van mijn familie gevierd en we hebben Sinterklaas gevierd. Mijn verjaardag heb ik aan het meer gevierd, een ideale plek om een lekker taartje te eten :). En Sinterklaas hebben we met zijn drieën met zelfgebakken, uit Nederland meegenomen en opgestuurde pepernoten gevierd.
Een onderwerp waar ik veel over heb gehoord dit jaar, maar waar ik nog niets over heb verteld is Moringa. Moringa is een echte ’miracle tree’. Bijna alle onderdelen van de boom (schors, zaden, bladeren) kunnen worden gebruikt. Op Matunkha gebruiken we alleen de bladeren om er poeder van te maken. Hierin zitten allerlei vitamines, mineralen en anti-oxidanten. Een goede aanvulling op het voedsel van de mensen, omdat ze veelal eenzijdig eten. Fruit is er wel maar dat is seizoens-gebonden. Door dit gezonde poeder door het eten te doen, kunnen veel ziektes worden voorkomen. Er zijn patiënten die bijvoorbeeld last hadden van kwalen, maar waarbij het nu veel beter gaat door de Moringa. Als je een kaartje zoekt van Moringa en malnutrition (ondervoeding) kun je zien dat Moringa precies groeit op de (drogere, warme) plaatsen waar armoede is. Dat maakt het extra bijzonder. Het spreekt mensen hier aan doordat de manier van verwerken Afrikaans is, omdat het goed is voor hun eigen gezondheid en die van hun kinderen, maar ook omdat er geld aan te verdienen is (we hebben laten zien hoeveel duurder het in Nederland is). Op Matunkha is een tuin vol Moringabomen, dit oogsten en verwerken we één keer in de zoveel tijd. Dit poeder gaat dus naar de patiënten. Maar Ineke is ook een offensief gestart om de mensen in de dorpen zelf Moringa te laten groeien. Dit wordt waarschijnlijk een proces van jaren, omdat verandering hier niet zo snel gaat. Maar deze verandering is het waard om op te wachten!
Goodson is een man die al jaren op Matunkha werkt in de communities. Hij heeft ook al heel wat Nederlanders (vrijwilligers/stagiaires) voorbij zien en horen komen en kan ondertussen al wat Nederlands spreken en verstaan. ‘Goeiemorgen’, ‘nee’ en ‘doei’ hoor ik geregeld uit zijn mond. Soms verstaat hij ook wat we zeggen. Zo had Ineke mij een keer in het Nederlands gevraagd of ik een foto wilde maken van de Moringa-tuin. Dus zegt Goodson later: jij moet Mavuto (de tuinman) nog spreken? Ik: huh waarom dan? Hij: om een foto te maken van de Moringa... Had hij dat gewoon verstaan! Hij had alleen niet verstaan dat ik Ineke had geantwoord dat ik het al had gedaan haha. De Malawiaanse directeur nam vrijdag afscheid van Matunkha, hij gaat een opleiding doen in het zuiden en komt daarna waarschijnlijk niet meer terug. Wat was dat een heerlijk feestje zeg! Ik heb echt genoten van de uitbundigheid en het zingen en het dansen van de Malawianen. Als ze dan zingen en vrolijk zijn, staat niemand stil maar golft de hele zaal op en neer. Heerlijk!
Tot de volgende (laatste?) blog! Groetjes Esther
Zuid Afrikaanse avonturen
Hallo iedereen!
Vorige week ben ik terug gekomen van mijn vakantie naar Zuid Afrika met Geraldien. Wat een prachtig en afwisselend land is dat en wat een mooie reis hebben we gemaakt! We hebben ontzettend veel gezien en gedaan en hebben in 18 dagen heel wat kilometers onder ons door zien vliegen, zo’n 4100... Met onze huurauto’s zijn we het hele land door gecrosst. Bekijk vooral de foto’s voor het beeld bij de verhalen.
Op dag 1 zijn we gestart vanaf Johannesburg en richting Sabie gereden, dat is dichtbij de noordelijke Drakensbergen. Onderweg had Geraldien een mooie route uitgezocht met prachtige uitzichten, ook hebben we nog een waterval bezocht. Ik had vanuit Malawi een tent meegenomen zodat we konden kamperen. Hadden we de eerste nacht direct regen, dat is iets minder met een niet helemaal waterdichte tent ;-)! De volgende morgen een natte tent in de auto gestopt en op naar door iedereen aangeraden Panoramaroute door Blyde River Canyon. Maar ja om panorama’s te bewonderen, moet je wel zicht hebben. Laten wij nou het eerste stuk dikke dikke mist hebben gehad. Toch jammer, maar gelukkig klaarde het later op de dag nog op en konden we de ‘three roundavels’ zien liggen, drie rotsen die er uit zien als de typisch Afrikaanse hutjes. Ook hebben we nog ‘potholes’ gezien, ronde gaten die door het water ingesleten waren in de rotsen. Na deze route reden we door naar het Kruger National Park waar we direct al mochten genieten van drie mannetjes leeuwen (deze wilde ik nog graag zien, heel erg gaaf!!) en allerlei andere dieren. Inmiddels was de temperatuur flink gestegen naar zo’n midden/eind dertig graden. Voor mij was het nog te doen, inmiddels gewend aan zulke temperaturen in Malawi, maar voor Geraldien was het behoorlijk warm!Na een warme nacht vroeg op, veel mensen gingen om 5 uur al op safari dus wij deden braaf mee want we wilden ook wel wat dieren spotten! Het leuke van het Kruger is, is dat je met je eigen auto door het park kan rijden. Dus wij onderweg met ons huurautootje en we hebben van alles gezien in deze dagen: olifanten, giraffen, buffels, een nijlpaard, gnoes, zebra’s, impala’s, knobbelzwijnen, een hyena, koedoe’s... Voor mij nieuw waren de struisvogel en de schildpad. En neushoorns! Deze wilde ik ook nog graag zien en ik heb ‘the big five’ nu compleet. O en veel van die dieren liepen dus dichtbij of op de weg, echt tof om daar dan zelf langs te rijden.
Na het Kruger zijn we richting de zuidelijke Drakensbergen gereden met een tussenstop in Ermelo. In die omgeving zaten allerlei Nederlandse plaatsnamen zoals Alkmaar, Schagen, Utrecht, Amersfoort en Amsterdam. Als je dan ook nog Nederlandse kerken ziet (Nederlands Gereformeerd, Nederlands Hervormd) dan is dat wel erg leuk! De Drakensbergen waren erg tof, we hadden een mooie camping met uitzicht op het Amphitheatre. Hier hebben we de volgende dag een mooie hike/wandeling heen gemaakt. We reden eerst weer in de mist. Zul je net zien, op onze ‘uitzichtdagen’ konden we niets zien, maar we hadden geluk. We moesten een soort van om de bergen heen (zie foto’s) en om hoger op het plateau te komen hingen er stalen ladders die bijna loodrecht tegen de wand omhoog gingen. Dat was toch wel even spannend maar ook cool om te doen. Boven gekomen moesten we nog een eindje lopen op het plateau maar toen hadden we een prachtig uitzicht op het Amphitheater, rotsen die half rond zijn en daardoor een beetje aan een amfitheater doet denken. Ik vond het echt super mooi, ook omdat je van heel hoog naar heel diep kon kijken.Na deze vermoeiende maar mooie dag zijn we naar Durban gereden en vandaar naar Port Elizabeth gevlogen, daar ons volgende autootje gehuurd en naar Jeffrey’s Bay gereden. Een surfersparadijs aan de Indische Oceaan. Lekker een dagje niets gedaan en genoten van het strand. Qua sfeer konden we best een verschil merken tussen het noorden en het zuiden. Het zuiden voelde toch gemoedelijker, veiliger en toeristischer. Waar ik me in Malawi nog nooit onveilig heb gevoeld tussen de ‘zwarte’ mensen, moesten we in het noorden van Zuid Afrika toch wel echt oppassen. Bijvoorbeeld waar we onze boodschappen deden. Dat hebben we zelf gemerkt (op onze eerste dag bijna bestolen), maar kregen we ook te horen van de lokale (blanke) mensen. Inmiddels was de temperatuur trouwens ook al weer gedaald, zo aan de kust waar ook veel meer wind was.
Vervolgens hebben we in een aantal dagen de Garden route gereden. Eerst zijn we naar Nature’s Valley gegaan, hier hadden we een mooie natuurcamping (dat de apen zeg maar echt rond en aan je tent zitten) en ook weer een mooie wandeling gemaakt. De volgende dag was het moment daar, ik heb gebungeejumpt (aan een elastiek van een brug afspringen) van de hoogste ter wereld, 216 meter! Van te voren was ik helemaal niet zo erg zenuwachtig, maar toen ik eenmaal van het randje van de brug was gesprongen vond ik het doodeng! Ik was even vergeten dat je even helemaal los in de lucht hangt. Ik vroeg me echt af waarom ik dit wilde, zo’n gevoel dat je in de achtbaan hebt maar dan erger. Brr... Gelukkig was het snel voorbij en voelde ik het elastiek aan mn voeten. Toen kon ik even ondersteboven genieten van het uitzicht voor ik weer omhoog werd getakeld. Voor ik het wist, stond ik weer met beide voeten op de grond en was het weer voorbij. Cool om te doen maar ik weet niet of ik het nog een keer zou doen... Maar ik heb de hoogste ter wereld al gehad dus tja, wat blijft er nog over ;-).Vrijdag hebben we canyoning gedaan, dat is in een kloof, tussen de rotsen en in het water, zwemmen, abseilen van een waterval, lopen/klauteren, van een rots springen. Ook weer avontuurlijk en leuk maar ontzettend koud! Hierna hebben we heerlijk geluncht om naar onze volgende overnachting te rijden, een camping vlak aan zee.
Op zaterdag hebben we heel wat kilometers gemaakt. Eerst naar een farmers market in George, lekker rondstruinen tussen de veelal lokaal gemaakte spullen en voorál allerlei lekkere dingen eten. Ik heb tijdens deze vakantie trouwend erg genoten van het lekkere eten. Ik kon weer allemaal dingen eten die ik al maanden niet had gehad. Heerlijk! Vervolgens zijn we door gereden naar Swellendam, een stadje dat mooi gelegen ligt tegen de bergen om op zoek te gaan naar de Hervormde kerk, een mooi oud wit gebouw. Daarna hebben we Cape L’Agulhas bezocht, het meest zuidelijke puntje van het continent Afrika. Als je dan een jaar in Afrika zit, moet je daar natuurlijk ook zijn geweest! We kwamen uit in Hermanus, hier hebben we een dag besteed om walvissen te zoeken/spotten die we helaas niet hebben gezien. Maandag zijn we via een prachtige kustroute door gereden naar Stellenbosch, een leuk en oud stadje met gebouwen midden in Kaaps-Hollandse stijl in de Zuid Afrikaanse wijnstreek. Het stadje bekeken en een wijnproeverij gedaan. Vervolgens was Kaapstad en omgeving aan de beurt. We hebben de Tafelberg gezien, hebben pinquins gespot en zijn naar Kaap de Goede Hoop geweest. Hier zag ik in mijn verbeelding de oude schepen van de VOC de kaap ronden of juist schipbreuk lijden. Deze geschiedenisverhalen vond ik altijd erg mooi dus toch leuk om dit even te zien.
We hebben ook nog gesandboard, dit is snowboarden op zand maar dan makkelijker. Je kunt namelijk recht naar beneden, wat op de sneeuw zeker niet kan. Een aantal mooie afdalingen, ook wat valpartijen (dat krijg je ervan als je stoer wilt doen voor het filmpje :P) en vooral heel veel wind en zand rijker. Daarna hebben we een nicht van onze oma gezocht die in Kaapstad woont. Leuk om haar te zien en de groetjes over te brengen, maar ik vond het ook bijzonder om de verhalen te horen van iemand die is opgegroeid in Zuid Afrika. Ik merkte onderweg al dat het land qua natuur prachtig is, maar qua cultuur behoorlijk ingewikkeld in elkaar zit. En dat werd bevestigd door de verhalen van die mevrouw. Bijvoorbeeld de afscheiding tussen blank en zwart. Op onze laatste dag zijn we richting Clanwilliam gereden, dit is het rooibosgebied van Zuid Afrika en de enige plek ter wereld waar het natuurlijk groeit. We dachten wel even een plantage te kunnen bezoeken maar daar waren we te laat voor dus maar een filmpje gezien over de groei, oogst en productie van rooibos. En een theehuis bezocht waar ze 100 soorten rooibosthee hebben, hier heb ik mijn eigen verse Zuid Afrikaanse rooibosthee gekocht, toch leuk!
En toen was onze vakantie al weer over. Geraldien ging weer terug naar het koude Nederland en ik naar het hete Malawi (afgelopen week is het 42 graden geweest!), waar we weinig water en stroom hebben. Ik ben weer terug in het ‘echte’ Afrika dat niet zo luxe is als Zuid Afrika.
Zoals je kunt lezen hebben we super veel gedaan en dat vond ik heerlijk. We hebben dus zelf rondgereden met de auto en onze tent en dat geeft lekker veel onafhankelijkheid en vrijheid. Al met al is dit land echt een aanrader om nog eens op vakantie te gaan, redelijk luxe, lekker afwisselend en goed geregeld qua faciliteiten zoals autohuur en overnachtingen.
En nu komt de dag dat ik Nederland weer zie ook dichterbij, de komende weken ben ik nog druk met het afronden en overdragen van mijn werkzaamheden.
Groetjes weer!
Het leven in Malawi
Dag hallo!
Daar zijn we weer met een blog!
De afgelopen weken heb ik een aantal CBCC’s bezocht om te kijken hoe ze met het speelgoed om gaan. Wat is het leuk om de kinderen te zien genieten. Met blokken bouwen, puzzels maken, met autotjes rondrijden, met de bal stuiteren. Ja, voor hen is het zeker een succes!
Wat de leidsters betreft, het verschilt nogal hoe zij ermee omgaan. Sommigen gebruiken de box bijna niet, anderen vinden hem leuk en zijn er druk mee bezig in kleine groepjes. Wat ik het meest frustrerende vind, is dat veel leidsters bijvoorbeeld bij puzzels precies zeggen hoe en waar het stukje moet. Het kind hoeft het er dan alleen nog maar in te leggen. Terwijl het juist zo goed is als een kind echt lekker puzzelt en probeert en dan vanzelf doorheeft hoe het past. Dit probeer ik dan ook uit te leggen en pas was er een leidster die het resultaat direct zag. Ze vond het helemaal leuk om te zien hoe het kind het snapte en zelf aan de slag ging. Sommigen laten de kinderen veel meer zelf aan de slag en ik zag zelfs iemand die het niveau van het spelletje aanpaste aan de kinderen. Wauw, daar word ik blij van!
Afgelopen week ben ik begonnen het met omruilen van de boxen en dat viel me reuze mee. Bijna alles is compleet. Eén verloren memory kaartje en een puzzel die uit elkaar ligt maar weer gelijmd kan worden, was het resultaat. Dikke prima dus. Ik denk ook dat ze nu het nut van het ruilen van de boxen ook wel meer snappen, ze krijgen elke keer nieuw speelgoed en met 18 boxen komen ze een heel eind!
Verder ben ik ook weer begonnen met Childerns Corner en daar zitten nu, met het nieuwe schooljaar, ook veel nieuwe kinderen bij in standard 1. Die zijn nog erg jong, 6 jaar en dat is echt best wel schattig. De eerste keer waren ze nog erg verlegen en was zo’n blanke vrouw zo dichtbij toch wel een beetje eng (tja dat is wat anders dan van een afstand staan roepen ;-)), maar ze worden steeds enthousiaster! Ik zei de eerste keer ook tegen ze dat ze hun naam moesten opschrijven, veel kinderen hadden dat niet gedaan en het duurde even voor ik door had dat ze dat nog niet konden. Inmiddels hebben ze dat in ieder geval geleerd!
Daarnaast is het echte Afrikaanse leven aangebroken. We hebben dagelijks uren geen stroom (verschilt per dag, soms een dagdeel wel maar die zijn schaars), enigszins lastig. Maar het is nog veel irritanter dat de stroom er dan op gaat dus je blij bent en van alles gaat doen (laptop aanzetten om te internetten, brood bakken) en dan poef, is het er na een half uurtje weer af. En dat dan soms 4 keer op een middag. Dat word ik wel een keer zat. Maar goed, deze situatie blijft nog wel tot aan Sinterklaas, omdat het water in het de rivier waar de waterkrachtcentrale in zit zo laag is. Als het weer gaat regenen, rond die tijd dus, is er weer kans op stroom. Dus nog even doorzetten.
En het wordt nu toch echt warmer, het is overdag al 37 graden geweest en die temperatuur gaat alleen maar stijgen. Gelukkig is het in de schaduw dan nog redelijk te doen. Het is vooral oppassen bij zoiets als Childrens Corner, dat ik met mijn witte huidje (die overigens al een mooi bruin kleurtje heeft) niet verbrand.
Een paar weken geleden zijn we naar het meer geweest en dat was dit keer wel echt heel erg mooi. Het water was rustig en super helder. Ik stond er tot aan mijn nek in en nog kon ik mijn voeten zien en staand tot aan mn middel kon ik de visjes zo rond me zien zwemmen. Erg tof! Ik heb ook paardgereden (eindelijk weer) in de Malawiaanse omgeving en langs het meer. Dat laatste was toch wel het mooist. Ook heb ik met het paard gezwommen, een bijzondere ervaring!
Iets typisch Malawiaans (of misschien wel Afrikaans): als je telefoon gaat moet/mag je hem eigenlijk altijd opnemen. Pas waren we bij een CBCC en stelde iemand een vraag, in de tijd dat hij antwoord krijgt gaat zijn telefoon. En dan loopt hij onder het antwoord gewoon weg om zijn telefoon op te nemen. Ik denk dat we dat in Nederland toch niet zo heel erg netjes zouden vinden...
En wat ik wel bijzonder vind, hier in Malawi zijn soms aardbevinkjes! Heel gek om te voelen hoe de hele aarde gewoon echt beweegt! En dat komt niet door gasboringen, maar doordat Malawi op een aardscheur zit.
Een paar maand geleden is iemand van Matunkha, die ook dominee is door een kerk in Amerika uitgenodigd om op bezoek te komen. Hij kwam vol met mooie ervaringen en verhalen terug. Het vliegen was een groot avontuur, zolang stil zitten voor zo’n bewegelijke man was vreselijk! E n hij vond dat wij ons wel opofferenden hier met onze wc’s en kranen. In Amerika loop je de wc uit en spoelt die vanzelf door en je hoeft alleen je handen onder de kraan te houden en dan gaat die vanzelf aan. Haha, ik heb hem maar even verteld dat dat in Nederland niet overal zo is (en wss in Amerika ook niet). Hij vond het eten wel iets minder, want er was vooral fastfood en niet eens nsima (als Malawianen een bord vol eten hebben, maar geen nsima dan hebben ze niet gegeten...). Grappig om die verhalen te horen.
Ik ga bijna weer op vakantie (jaja, ik haal alles eruit wat erin zit ;-)), lekker naar Zuid Afrika met Geraldien. We gaan met de auto rondcrossen en hebben al allerlei mooie plannen. Erg leuk!
De volgende keer kunnen jullie een blog vol met verhalen daarover verwachten dus ;).
Groetjes!
Mooie dingen.
Hallo iedereen,
De afgelopen weken heb ik weer van alles beleefd!
Wat betreft mijn werkzaamheden, die stonden eigenlijk vooral in het teken van het speelgoed. Eerst heb ik een training gegeven aan de caregivers van de CBCC’s (leidsters van de soort van peuterspeelzalen). We hebben gepraat over de ontwikkeling van een kind, waarom zij daarin een belangrijke rol hebben en waarom spelen belangrijk is voor een kind. Ook hebben de caregivers hun eigen ervaringen en uitdagingen met elkaar uitgewisseld. Verder hebben we natuurlijk de speelgoedboxen uitgelegd. Wat hierin typisch is voor deze cultuur: ze hebben liever iets echt vast dan dat ze ruilen en zo meerdere dingen even hebben. Ik vertelde dat er speelgoed in Nederland was ingezameld en dat ze dat niet zomaar kregen maar dat het een uitleensysteem is. Daar waren ze niet zo blij mee, ze hebben liever 1 box voor vast dan 18 keer een nieuwe box. Ik vond dat echt lastig! Dan heb je samen met mensen in Nederland zo je best gedaan om iets moois neer te zetten en dan is het nog niet goed! Maar dit hoort bij de cultuur en als ze dan beseffen, na uitleg, dat dit gewoon het systeem gaat worden, accepteren/snappen ze het ook en zijn ze ook blij met het speelgoed.
Op de training heb ik ook een aantal spelletjes uitgelegd, zoals memory, domino en puzzels. Erg grappig om te zien hoe die caregivers zelf al genieten van de spelletjes. Hoe enthousiast ze meespelen en hoe hard ze moeten lachen als ze bijvoorbeeld een set hebben bij memory. Wat me wel een beetje opviel was hoe moeilijk ze puzzels vinden. Ze proberen maar wat, doen een hoekje en een gewoon stukje aan elkaar, duwen de stukjes net zo lang tegen elkaar tot ze erachter komen dat dat niet echt werkt (ipv het ene stukje op te tillen en dan in het andere stukje te duwen) en als twee stukjes passen maar het plaatje klopt niet, zien ze dat soms niet eens! Dit viel me ook op in de weken erna toen ik de speelgoedboxen uit ging delen. In twee weken heb ik alle 18 boxen in 18 CBO’s uitgedeeld, een hele klus (alle kanten van Matunkha’s werkgebied op) maar erg leuk om te doen! Ik vond het tof om met de caregivers in kleine groepjes samen te werken en de boxen per stuk uit te leggen. Ik had en heb het idee dat ze de spelletjes en het speelgoed wel snappen, maar dat de puzzels letterlijk een hele puzzel zijn voor sommigen. Het is eigenlijk heel erg logisch dat ze niet kunnen puzzelen, want ze hebben dat nog nooit gedaan. Maar dat geeft ook aan dat zulke vaardigheden als ruimtelijk inzicht niet aanwezig zijn. Gelukkig leren de kinderen die nu met die speelgoedboxen gaan spelen dat dan wel!
Deze week ben ik begonnen met het opnieuw langsgaan van de CBCC’s, om te kijken hoe ze werken met de speelgoedboxen. Ik ben erg benieuwd!
En verder doe ik de laatste weekenden ook toffe dingen.
Zo heb ik me een paar weken geleden ondergedompeld in het echte Malawiaanse leven, ik heb een nacht in een dorp geslapen. Eerst heb ik twee uur gewandeld door de (het blijf gewoon zo) prachtige omgeving rondom Matunkha. Nadat ik aankwam, mocht ik even bij komen en toen was het al weer kook tijd. Eerst werden de pinda’s gepeld, gepound (zie foto) en gezeefd, dit meel werd gebruikt als een soort van olie om in te koken en kwam ook door het eten heen. Daarna werden de pompoenbladeren gesneden, waarom zou je daar een snijplank oid voor gebruiken als het ook gewoon in de hand kan... Gelukkig mocht ik ze snijden op een grote pollepel. Toen werd de nsima gekookt op een houtvuur in de ‘keuken’. Nsima is gewoon water met maismeel, ik mocht ook helpen koken maar wat een rook zeg! Ik kon echt niet te lang in dat hokje zitten, ongelooflijk!
Toen we nsima gingen eten, kwam ik erachter hoe ingewikkeld de schoondochter-schoonvader, schoonzoon-schoonmoeder verhoudingen liggen. Als schoondochter mag je niet bij je schoonvader en zwagers in de buurt komen, straks worden jullie nog door elkaar verleid. Hij mag wel tegen jou praten, maar jij niet tegen hem (dat moet via je man of schoonmoeder). Je mag dus ook niet in één kamer zijn. Op een gegeven moment liepen we door het dorp en toen schoten er een paar vrouwen weg, bleken dat zijn schoondochters te zijn. Met het eten at ik met de ouders samen binnen en de zoon en zijn vrouw aten buiten. ’s Avonds zaten we in de kamer wat met elkaar te kletsen, maar daar mag die schoondochter dan ook niet bij zijn. Zij zit in haar eentje in een apart kamertje. Mocht iemand ooit nog denken dat ik met een Malawiaanse jongen thuis kom, dat kun je nu wel vergeten :P. Zo werkt het ook met de schoonzoon-schoonmoeder verhouding. We gingen vroeg naar bed, zoals het een Malawiaanse betaamd (8 uur) en de volgende dag rond 6 uur weer op. Eerst moest het erf worden geveegd, toen werd er afgewassen, vervolgens de zoete aardappels geschild voor het ontbijt en water gekookt voor de thee. Dit doen de vrouwen allemaal en de mannen doen echt helemaal niets! Als ontbijt hadden we dus zoete aardappel en thee, voor mij zonder suiker, voor de Malawainen met heel veel suiker. Na het ontbijt gingen we het dorp in, de mensen in het dorp zijn allemaal familie van elkaar en hebben dan ook dezelfde achternaam. Toen we door het dorp liepen voelde ik me net de rattenvanger van Hamelen, overal kwamen kinderen vandaan die achter die ‘azungu’ aanliepen. Vervolgens gingen we water halen bij de rivier (het gastgezin heeft nu een kraan maar speciaal voor mijn Afrikaanse belevenis gingen we nog even naar de rivier). Toen we terug liepen moest ik uiteraard een emmer met water op mijn hoofd. Ik vond mezelf al heel wat en het voelde ook best zwaar, haal ik die emmer van mn hoofd zit er echt een laagje van 6 cm in ofzo. Nog meer respect voor de vrouwen die een emmer vol water los op hun hoofd dragen, zij zijn echt sterk! Nadat ik wat spelletjes had gespeeld met de aanwezige kinderen was dit avontuur weer afgelopen.
Ik zit deze blog nu met flinke spierpijn te typen, want afgelopen weekend heb ik een ander avontuur beleefd. Samen met Ineke heb ik de Nkhonjera beklommen. Dit is een berg (1750 meter hoog) op ongeveer een uurtje rijden die aan de rand van Matunkha’s werkgebied ligt. Zaterdag rond half 9 vertrokken we, samen met twee Malawianen. Eén wildlife ranger van Nyika national park waar de Nkhonjera in ligt en een lokale man die in de omgeving woont en in Nyika geboren is. Hij is hier met zijn familie in de jaren 70 uit verdreven door de Britten, omdat het gebied een national, beschermd park werd. Er zijn veel waterbronnen in Nyika (wij krijgen er via een rivier ook water vandaan) en ze wilden dat water schoon houden. Met zijn vieren zijn we een dikke 600 meter gestegen mét 14 kg bagage op onze rug. En ik kan je vertellen dat dat soms best zwaar was, op één stuk was het super steil en dat vonden mijn benen niet zo leuk. Ik merkte dat mijn conditie wel goed is en dat ik aan deze hoogte gewend ben, want ik had niet zoveel last van mijn ademhaling en ik was ook niet super moe aan het eind maar mijn benen! Die zeiden op een gegeven moment bij elke stap: nee niet nog verder! Maar we zijn er na ongeveer 5 uur gekomen. Op de top is een klein, heuvelachtig plateau dat heel erg leek op het plateau waar ik met mijn ouders geweest ben (was ook in Nyika). In de dalen staan kleine bosjes bomen waar water doorheen stroomt. In één van die bosjes hebben wij onze tenten opgezet. Het beekje was heerlijk om even bij op te frissen en kon je prima zo drinken. Na een kleine pauze zijn we het plateau nog rondgelopen waarna er nsima voor ons werd gekookt (heel ongewoon door de mannen voor de dames). Inmiddels was het donker geworden en na een paar uur op de grond te hebben gezeten, verlangde mijn rug er wel naar om languit te liggen ipv te zitten. Lekker op tijd naar bed en mooi op tijd weer op. Toen zijn we begonnen aan de afdaling. Dit ging een stuk sneller en makkelijker dan de heenweg, maar op het laatst was dit ook wel pittig. Ik had mijn benen niet meer helemaal onder controle en zwabberde een beetje, stap voor stap rustig aan naar beneden was het devies. De beklimming en de afdaling waren zwaar, maar al met al was het een super tof avontuur. Heel tof om in die natuur te zijn, te wildkamperen en op een niet-toeristische plek te zijn met twee Malawianen. Die ranger kon goed Engels en het was mooi om met elkaar te praten over de verschillen in onze culturen.
Voor de komende weken hebben we ook nog wat leuke trips gepland en ben ik nog steeds druk met het speelgoed. Ook ben ik weer begonnen met Childrens Corner hier op Matunkha dus ik vermaak me wel weer de komende weken.
Groetjes!
Weer hard aan het werk!
Hallo iedereen!
Lekker aan het genieten van het warme weer? Of, als dat nu alweer over is, in ieder geval de afgelopen dagen?
Hier is de temperatuur de laatste weken wisselend (voor Malawiaanse begrippen dan :)). Het is sowieso warmer dan een maand geleden (nu rond de 25-30 graden overdag), maar er zitten zeker nog wel koudere dagen tussen. Verder is het nu ook het ‘waai-seizoen’, dit zorgt soms voor grote stofwolken langs de weg. En de bomen worden nu echt een stuk kaler, je kunt verder kijken hier. Maar... mij hoor je niet klagen hoor! Ik bereid me vast geestelijk voor op het warme seizoen dat eraan zit te komen, ben heel benieuwd of ik dat een beetje volhoud.
Verder gaat het goed met mij en zit ik weer helemaal in de geniet-modus! Weer hard aan het werk gegaan na mn vakantiekater en vooral druk geweest met twee dingen. Eerst kwam er een Nederlandse juf over waar ik Bijbelclubs mee heb gedaan. We deden dit twee weken lang, elke dag op een andere plek. We zongen wat liedjes, leerden ze ‘this is the day’, vertelden een Bijbelverhaal, maakten een kleurplaat en deden wat spelletjes. Mooi om te zien hoe de kinderen ervan genoten! Ik vond het zelf wel grappig om te zien hoe verschillend de kinderen reageren in de dorpen. Doordat we hetzelfde programma overal deden, kon ik bijvoorbeeld het verschil zien tussen een school in Rumphi (groot dorp hier) en een school in meer afgelegen dorpen. Die kinderen zijn meer verlegen, reageren minder op jou als blanke en durven minder te doen voor de grote groep (bijvoorbeeld bidden). Ze zijn gewoon minder gewend, krijgen minder prikkels in hun dorpies.De Bijbelclub zelf was leuk om te doen, maar het geregel vooraf en de communicatie ter plekke was soms bar en boos! Van de 10 plekken die we hebben gedaan, waren er maar 3 scholen waar het echt helemaal geregeld was zoals de bedoeling was (kinderen uitgenodigd, school geregeld, vrijwilligers aanwezig). Op andere plekken was de brief niet aangekomen, waren er geen kinderen uitgenodigd (en toen we bij 1 school nog terug kwamen de tweede keer ook niet), waren er geen vrijwilligers van de community of was het bericht niet doorgegeven. Op sommige plekken gingen we maar gewoon de kinderen die er rondliepen of nieuwsgierig waren naar wat die blanken kwamen doen, uitnodigen en beginnen of ging de directeur nog even wat kinderen verzamelen. Uiteindelijk stroomde de klas dan alsnog wel vol, soms met wel 80 kinderen. In het begin vond ik deze slechte communicatie wel enigszins frustrerend, maar op een gegeven moment kon ik de lol er ook wel van in zien. Van te voren niemand uitgenodigd maar dan toch nog zoveel kinderen! In totaal hebben we 500 kinderen langs zien komen en deze kinderen hebben we toch maar mooi een leuke middag gegeven!We deden bij deze Bijbelclubs vaak aan het eind nog slagbal, ik vind dat zelf een leuk spel om te doen maar de kinderen vinden het ook leuk om die bal weg te slaan en zijn fanatiek in het vangen en rennen, er werd veel gelachen! Wat me al een paar keer is opgevallen is dat het slaan meestal vaak moet worden uitgelegd door de vertaler of leraar (nu met de Bijbelclub maar ook als ik het bij Childrens Corners doe). Of dit is zodat het kind het dan beter begrijpt of omdat de leraar het gewoon leuk vindt om die bal te slaan, weet ik niet zo goed...
Tijdens de Bijbelclubs heb ik de survey afgemaakt. De grote, algemene conclusie hieruit is dat Matunkha bijvoorbeeld wat betreft de welvaart geen hele grote verschillen maakt, dit gebied is gewoon Malawiaans en dat blijft zo. In individuele gevallen maakt Matunkha wel een groot verschil, bijvoorbeeld bij patiënten die goed geholpen worden, kinderen die beter onderwijs krijgen en studenten waarvan het schoolgeld wordt betaald zodat ze de middelbare school kunnen afronden. Ik denk dat het een mooie conclusie is. Het was een werk om het allemaal te doen, maar ook leuk om een overzicht te krijgen.
Na de Bijbelclubs ben ik begonnen met Het Speelgoed! Ik ben begonnen met het indelen en organiseren van de boxen en het uitdenken en organiseren van de aanpak. Bij het laatste denkt iemand van hier lekker mee, Goodson deed jarenlang het werk dat Chituzu nu doet en heeft veel ervaring met CBCC’s, OVC’s (orphans en vulnerable children) en CC’s (childrens corners). Hij is een dik jaar weg geweest voor studie en heeft nu een andere functie maar het is erg fijn dat hij zoveel ervaring heeft, ik ga geregeld met een vraag naar hem toe. Hij vindt het speelgoedproject ook een goed idee, denkt mee en regelt van alles (zo lijkt het nu iig) en dat is errrg fijn, iemand die meedenkt en dingen regelt ipv alles maar passief afwacht. De komende week gaan we een soort van trainingen geven, waarin we uitleggen waarom spelen belangrijk is voor kinderen, waarin de boxen worden geïntroduceerd en waarin ik hoop dat de caregivers (leidsters van de CBCC’s) ook ervaringen uitwisselen met en leren van elkaar. Ik ben erg benieuwd hoe dit gaat lopen, vooral organisatorisch omdat dat meestal een uitdaging is :)!Verder ben ik dus bezig met het organiseren van de boxen zelf, dat is wel even een werk want ik wil het zo duidelijk mogelijk hebben voor de leidsters, maar ook voor als ik weer weg ben. Ik heb 18 boxen kunnen maken, want ik had super veel speelgoed. En daar ben ik onwijs blij mee, had niet verwacht dat er zoveel zou komen. Iedereen die daar zijn/haar steentje aan bijgedragen heeft, super bedankt! Dat moest ik ook doorgeven van de mensen op het centrum hier :)! Dat ik zoveel boxen kon maken, betekent dat elke CBO één box kan hebben waarvan sommige met meerdere CBCC’s moeten samenwerken. Het is mijn plan om die over 2 weken uit te gaan delen waarbij ik dan de box zelf uitleg, deze box mogen ze dan (denk ik) 5 weken houden waarin ik ook nog een keer hoop langs te gaan om te kijken hoe het gaat en eventueel bij te sturen. En na die 5 weken kunnen ze (als alles enigszins heel en compleet is) een andere box krijgen, elke box is namelijk anders. Hier ben ik nog wel lekker druk mee denk ik, echt leuk om mijn eigen project nu te hebben waarmee ik ook echt iets achterlaat! En leuk om na te denken over hoe ik alles goed kan organiseren.
De komende maanden wil ik ook weer Childrens Corners gaan doen en eigenlijk daar ook een soort van traininkje over geven, heb daar ook nog boxen voor dus dat zou een mooie combi zijn. Maar daar ben ik verder nog niet zoveel over aan het nadenken, komt nog!Kortom: ik vermaak me de komende maanden nog makkelijk en ik geniet ook nog steeds erg van het zijn hier!
Afgelopen week had ik ook weer een mooi avontuur. Mijn wc lekte, dus iemand ging ernaar kijken. Deze persoon had er een buis af gehaald en die zou in Rumphi nieuw worden gehaald, het water in mn huisje was daarom afgesloten. Maar ondertussen was de hele waterleiding ergens kapot gegaan dus had heel Matunkha geen water. De dag erna was het water terug op het centrum, maar nog niet in mijn huisje. Dus we vragen iemand anders om het water er weer op te zetten. Dat zou hij doen, mooi geregeld dus. Komt er een security-guard aan de deur bij Tiem en Ineke, waar ik was. Ja het huisje van Esther was overstroomd, of ze daar even naar wou kijken. Oeps, oeps, oeps, ik heb toch geen kraan open laten staan? Ik rennen naar mn huisje, kwam het water echt mn huisje uit gelopen... de voordeur uit en alles was nat. Gelukkig hadden ze het water weer afgesloten, maar er stond een mooie laag. Diegene die mn wc zou reperaren, had de stop van het vullen van de stortbak er ook afgehaald dus die was helemaal overstroomd. Gelukkig niet in t kamertje waar veel CC spullen stonden met veel papieren enzo. De schade viel mee, alleen mn schoenen waren doorweekt maar het kostte wel even wat tijd om alles droog te bezemen, scheppen en dweilen. Haha, stel het je even voor, dan is het wel weer een mooi verhaal toch :)?
Wat heb ik verder nog te vertellen? O ja, ik paste weer op het huis van Tiem en Ineke want die waren in Nederland en toen heeft hun kat kittens gekregen! Ineens zomaar op de bank, terwijl ik er in de buurt zat. Ook leuk om te zien hoe ze steeds meer in de moederrol groeide. De kleintjes worden steeds schattiger (als ze net geboren zijn, zien ze er nog niet echt mooi uit hoor!).
Ondertussen zijn mijn dagen in Malawi geteld, want mijn terugticket is geboekt! 11 januari land ik weer op Europese bodem. Aan de ene kant erg leuk om al mn familie en vrienden weer te zien, aan de andere kant zit ik er hier nu ook lekker in en hoef ik nog niet weg. Gelukkig kan ik hier nog heel wat maanden genieten voordat ik weg ga.De komende maanden zijn wel rustig qua gezelschap want er lijken nog niet echt andere vrijwilligers, stagaires of gasten te komen. Mochten jullie je nog vervelen of graag op avontuur willen in Afrika, voel je vrij om langs te komen :)!O en voor de vakantie met mn ouders (begin juli) zijn we ook nog een weekend naar Livingstonia geweest, dit is een gebergte hier in de buurt waar een oude missiepost staat. Hier heb ik nog wat foto’s van toegevoegd.
Succes weer met werken nu de vakantietijd weer over is en tot de volgende keer maar weer!
Vakantie: familiebezoek en safari!
Hoihoi!
Zo weinig als ik de laatste blogs voor nieuws te vertellen had, zo veel heb ik de afgelopen weken beleefd. Want... mijn familie kwam eindelijk op bezoek en we hebben van alles gedaan! Op 5 juli heb ik ze van het vliegveld gehaald en het was erg fijn om ze weer te zien en bij te kletsen. Wat het leuke was van deze reis is dat ze allerlei verschillende kanten van Afrika hebben gezien, de toeristische en safari kant, maar ook echt een stukje van het lokale leven in de dorpen waarin ze mee werden genomen door Nederlanders.
Eerst hebben we een paar dagen aan het meer doorgebracht, om daar bij te komen van de reis en te genieten van dé hotspot van Malawi. Daarna zijn we op zeer Afrikaanse wijze met de minibus en de fietstaxi naar Matunkha gegaan met een stop op de markt in Rumphi. De dag erna een rondleiding op Matunkha en met Ineke mee de dorpen in. Zaterdag gingen we richting Nyika, dat is een plateau hier in de buurt op 2300 meter. Op dit plateau is de natuur heel glooiend en on-Afrikaans. We waanden ons in Oostenrijk/Schotland met de natuur en de huisjes met haardvuur en de kou. De weg/natuur ernaartoe was mooi en afwisselend. In het park en op het plateau zijn verschillende dieren te zien, zoals de zebra, Roan antilope, bushbucks en reedbucks. Zondag hebben we een wandeling en een rondrit op het plateau gemaakt. Echt bijzonder om in die omgeving ineens ‘Afrika-dieren’ te zien.Vervolgens hebben we een aantal dagen op Matunkha doorgebracht, waarin de zorg-geïnteresseerde mensen nog een dagje met Ineke mee zijn geweest. De minder-in-zorg-geïnteresseerden zijn een dagje naar Vwaza geweest (waar ik een paar weken geleden mijn eerste safari-ervaring had) en daar hebben we weer allerlei dieren gezien en een mooie safari gehad. De volgende dag hebben we naar de water-intake gewandeld , hier krijgen Matunkha en een aantal dorpen in de omgeving water vandaan en dat is altijd een mooie wandeling. In de middag hadden we een Childrens Corner, ik wilde een vierkamp doen maar zoals wel vaker in Afrika liep het anders dus hebben we wat losse spelletjes gedaan.
Daarna zijn we weer richting Lilongwe gegaan om de volgende dag naar Zambia te gaan voor een safari. In de eerste dagen zaten we in huisjes pal aan de rivier en in en rond ons kamp zagen we al allerlei dieren (olifanten, nijlpaarden, apen, krokodillen, giraffes). Na een paar dagen te hebben gerelaxt bij onze huisjes en het zwembad, hebben we maandag een walk-safari gedaan. We zijn met de auto het park in gereden en hebben een eindje gewandeld. Tijdens die wandeling werd van alles uitgelegd over de omgeving, zoals sporen, nesten en poep. Wel interessant om zo wat meer te leren over de natuur zelf, want in de dagen erna tijdens drives rijd je vooral rond in het park op zoek naar dieren (twee dagen met 2 morning drives (6.00-10.00) en 2 evening drives (16.00-20.00)). Wat overigens ook heel erg gaaf is. Ik heb ontzettend genoten van het rijden door de mooie natuur en van het zien van alle dieren. Een enorme groep giraffes die voor de auto uit lopen, eentje op 5 meter van de auto zien staan. Allerlei drinkende dieren. Nijlpaarden, hyena’s, wrattenzwijnen. Veel, heel veel impala’s, poekoe’s en apen. Olifanten dichtbij, ver weg, kleine, grote, veel en weinig. Zeldzame dieren als de bushpig en de gnoe. Katachtigen zoals het luipaard (met een prooi in de boom en op jacht) en de leeuw. Allerlei vogels zoals de guinea fowl, de visarend, de kraanvogel en allerlei kleinere vogels met mooie kleuren.We zijn natuurlijk druk geweest met foto’s maken (zelfs ik heb best aardige foto’s gemaakt), bekijk die ook vooral. Hierbij vertel ik wat dingetjes, dan hoeft deze blog niet zo lang te zijn :P.
Na de safari zijn mijn ouders weer naar huis gegaan en heb ik nog een paar dagen met mijn broertjes gereisd. Nog even gerelaxt aan het meer en toen weer naar Matunkha, na een dagje hier, zijn zij ook weer vertrokken en nu ben ik weer alleen. Waar ik in het begin moest wennen aan al mn familie om me heen, moest ik nu weer wennen aan het alleen zijn. Maar ik ga weer genoeg doen de komende weken dus dat is leuk! Vandaag komt een Nederlandse juf en de komende 2 weken gaan we een soort van Bijbelclub doen, ik ben heel benieuwd hoe dat gaat lopen. Ook ga ik een begin maken met het speelgoed, want daar is super veel van binnen komen (via mn ouders) dus daar kan ik lekker mee aan de slag. Goede dingen in het vooruitzicht en ik ga me nog wel vermaken de komende weken en maanden hier!
Veel plezier met jullie zomerse en vakantie plannen en tot de volgende keer.
Groetjes!
Afrikaanse avonturen
Hallo iedereen!
Het is alweer een aantal weken geleden dat ik iets van me heb laten horen. T leven hier gaat nog steeds zn gangetje: Childrens Corners, outreaches, bezoek aan CBCC’s, werken aan de survey etc.Ik geniet van het Afrikaanse leven: de natuur, de omgeving, het weer, de betrekkelijke rust van het leven hier, het werken met de kinderen en zeker ook de dingen die soms mis gaan en frustrend zijn maar ook wel weer grappig zijn en uiteindelijk altijd goed komen. Zoals de vertaling voor Childrens Corner die er niet is, vervoer dat er niet is (dan pakken we de fiets wel) of laat, communicatie die misloopt waardoor afspraken niet door gaan. Ik merk wel dat ik inmiddels veel beter en rustiger met al die dingen om kan gaan dan in het begin, verandering is zeker merkbaar :).Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik het de afgelopen weken soms ook wel pittig vond om zo ver van huis te zijn. Ik miste mn Nederlandse leventje, maar vooral mn vrienden en familie best wel. Ik ben inmiddels ook al weer zowat 6 maand weg dus dat is ook niet gek denk ik. Blijkbaar was het gelukkig een fase waar ik door heen moest want nu gaat het weer goed! Een aantal familieleden komen bijna deze kant op, dus dan kan ik weer even helemaal live bijpraten ipv altijd online contact. We gaan ook samen reizen en daar heb ik heel veel zin in. Ik ben benieuwd wat ze van mijn Malawiaanse leven gaan vinden!
Pas was één van de chauffeurs ziek en de andere was weg, maar ik wilde wel naar een school voor Childrens Corner. Dus toen moest ik maar rijden, vond de directeur (veel Malawianen hebben geen rijbewijs). Nou daar ging ik. Het eerste stuk van de weg was mooi vlak maar daarna kwam het gehobbel. Een leuke uitdaging en ik zal nooit meer zeuren tegen de chauffeurs dat ze rustiger aan moeten doen :P. Reden we verkeerd, kwamen we met het draaien stil te staan en kregen we de auto niet meer aan de praat. Overkomt mij natuurlijk weer. Gelukkig hadden we bereik met de telefoon en konden we iemand van Matunkha bereiken die ons kwam helpen. We waren nu wel heel laat bij Childrens Corner dus moesten de Malawianen een keer op ons wachten in plaats van andersom, weer wat nieuws voor hen. Dat ineens moeten autorijden hier is wel weer een typisch Afrikaans avontuur :). Gelukkig ging de rit die ik de dag erna maakte helemaal goed!
Inmiddels ben ik door al die Childrens Corners ook een echte beroemdheid in de omgeving. Waar de kinderen eerst altijd ‘azungu hi’ riepen, hoor ik nu geregeld ‘Esther hi’. Toch leuk :).
Trouwens, de afgelopen maanden zijn er op Matunkha ook heel wat vrijwilligers en andere mensen langs geweest. Sommigen komen een aantal nachten, anderen voor een vakantie en weer anderen blijven voor langere tijd. Leuk om met veel verschillende mensen op te trekken en hun verhalen te horen. Mochten jullie het leuk vinden om een stukje van Malawi te komen bekijken, van harte welkom!
O en vorig weekend heb ik mijn eerste safari-ervaring gehad. Dat was heel erg gaaf! We waren in Vwaza Marsh op een klein uur rijden van Matunkha en hebben olifanten, buffels, krokodillen, nijlpaarden, impala’s, wrattenzwijnen, apen, koedoe’s en allerlei watervogels gezien. Dat is ook ongeveer alles wat er is, dus we hadden geluk!Er is een groot meer en omdat het regenseizoen al even achter ons ligt, is het water verderop in het park allemaal opgedroogd dus moeten de dieren naar het meer om te drinken. Aan dat meer ligt de lodge: de huisjes waar we in sliepen en een overkapping waar we in aten en zaten. Het is niet super luxe (we moesten bv zelf eten meenemen wat wel voor ons werd gekookt), maar het is wel tof dat we vanuit onze lodge zoveel konden zien. Ik heb alle dieren behalve de buffels vanuit de lodge gezien. Een aantal dieren heb ik ook dichterbij gezien tijdens een autorit (zaterdagmiddag) en een wandeling (zondagochtend) door het park.Dat je zoveel kunt zien vanuit je huisje schijnt ook wel het bijzondere van dit park te zijn. Samen met dat de olifanten en de nijlpaarden (de andere dieren ook maar die zijn veel schuwer) gewoon rond de huisjes lopen. De olifanten kunnen dan heel dichtbij komen, maar als je binnen die huisjes blijft doen ze niets. Ik heb dat dit keer niet gezien, maar heb er wel veel verhalen over gehoord en heb de dieren dus wel van een afstand gezien. Vooral olifanten vind ik echt mooie dieren!Nu is het principe van zo’n national park natuurlijk dat alle dieren los lopen, maar dat vond ik wel echt heel bijzonder om te beseffen. Ze kunnen gewoon super dichtbij komen in plaats van dat ze achter een hek zitten. We moesten ook echt oppassen, ik kon bijvoorbeeld niet even dichter naar het meer toe lopen om de nijlpaarden te bekijken, omdat er zomaar een olifant uit de bosjes kan komen lopen en dan word je niet blij. Deze olifanten schijnen ook minder gewend te zijn en kunnen dan gaan aanvallen. Tijdens de autorit en de wandeling was er daarom een guard bij met een geweer.
Deze hele ervaring was super tof! De komende weken ga ik met mn familie ook nog wat reizen en ook op safari, dus ik zie nu al uit naar die ervaringen! De volgende keer zullen jullie daar zeker over horen!
Voor nu vertel ik bij de foto's ook weer wat dingen over het leven hier.
Groetjes!