Hallo iedereen!

Het is alweer een aantal weken geleden dat ik iets van me heb laten horen. T leven hier gaat nog steeds zn gangetje: Childrens Corners, outreaches, bezoek aan CBCC’s, werken aan de survey etc.Ik geniet van het Afrikaanse leven: de natuur, de omgeving, het weer, de betrekkelijke rust van het leven hier, het werken met de kinderen en zeker ook de dingen die soms mis gaan en frustrend zijn maar ook wel weer grappig zijn en uiteindelijk altijd goed komen. Zoals de vertaling voor Childrens Corner die er niet is, vervoer dat er niet is (dan pakken we de fiets wel) of laat, communicatie die misloopt waardoor afspraken niet door gaan. Ik merk wel dat ik inmiddels veel beter en rustiger met al die dingen om kan gaan dan in het begin, verandering is zeker merkbaar :).Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik het de afgelopen weken soms ook wel pittig vond om zo ver van huis te zijn. Ik miste mn Nederlandse leventje, maar vooral mn vrienden en familie best wel. Ik ben inmiddels ook al weer zowat 6 maand weg dus dat is ook niet gek denk ik. Blijkbaar was het gelukkig een fase waar ik door heen moest want nu gaat het weer goed! Een aantal familieleden komen bijna deze kant op, dus dan kan ik weer even helemaal live bijpraten ipv altijd online contact. We gaan ook samen reizen en daar heb ik heel veel zin in. Ik ben benieuwd wat ze van mijn Malawiaanse leven gaan vinden!

Pas was één van de chauffeurs ziek en de andere was weg, maar ik wilde wel naar een school voor Childrens Corner. Dus toen moest ik maar rijden, vond de directeur (veel Malawianen hebben geen rijbewijs). Nou daar ging ik. Het eerste stuk van de weg was mooi vlak maar daarna kwam het gehobbel. Een leuke uitdaging en ik zal nooit meer zeuren tegen de chauffeurs dat ze rustiger aan moeten doen :P. Reden we verkeerd, kwamen we met het draaien stil te staan en kregen we de auto niet meer aan de praat. Overkomt mij natuurlijk weer. Gelukkig hadden we bereik met de telefoon en konden we iemand van Matunkha bereiken die ons kwam helpen. We waren nu wel heel laat bij Childrens Corner dus moesten de Malawianen een keer op ons wachten in plaats van andersom, weer wat nieuws voor hen. Dat ineens moeten autorijden hier is wel weer een typisch Afrikaans avontuur :). Gelukkig ging de rit die ik de dag erna maakte helemaal goed!

Inmiddels ben ik door al die Childrens Corners ook een echte beroemdheid in de omgeving. Waar de kinderen eerst altijd ‘azungu hi’ riepen, hoor ik nu geregeld ‘Esther hi’. Toch leuk :).

Trouwens, de afgelopen maanden zijn er op Matunkha ook heel wat vrijwilligers en andere mensen langs geweest. Sommigen komen een aantal nachten, anderen voor een vakantie en weer anderen blijven voor langere tijd. Leuk om met veel verschillende mensen op te trekken en hun verhalen te horen. Mochten jullie het leuk vinden om een stukje van Malawi te komen bekijken, van harte welkom!

O en vorig weekend heb ik mijn eerste safari-ervaring gehad. Dat was heel erg gaaf! We waren in Vwaza Marsh op een klein uur rijden van Matunkha en hebben olifanten, buffels, krokodillen, nijlpaarden, impala’s, wrattenzwijnen, apen, koedoe’s en allerlei watervogels gezien. Dat is ook ongeveer alles wat er is, dus we hadden geluk!Er is een groot meer en omdat het regenseizoen al even achter ons ligt, is het water verderop in het park allemaal opgedroogd dus moeten de dieren naar het meer om te drinken. Aan dat meer ligt de lodge: de huisjes waar we in sliepen en een overkapping waar we in aten en zaten. Het is niet super luxe (we moesten bv zelf eten meenemen wat wel voor ons werd gekookt), maar het is wel tof dat we vanuit onze lodge zoveel konden zien. Ik heb alle dieren behalve de buffels vanuit de lodge gezien. Een aantal dieren heb ik ook dichterbij gezien tijdens een autorit (zaterdagmiddag) en een wandeling (zondagochtend) door het park.Dat je zoveel kunt zien vanuit je huisje schijnt ook wel het bijzondere van dit park te zijn. Samen met dat de olifanten en de nijlpaarden (de andere dieren ook maar die zijn veel schuwer) gewoon rond de huisjes lopen. De olifanten kunnen dan heel dichtbij komen, maar als je binnen die huisjes blijft doen ze niets. Ik heb dat dit keer niet gezien, maar heb er wel veel verhalen over gehoord en heb de dieren dus wel van een afstand gezien. Vooral olifanten vind ik echt mooie dieren!Nu is het principe van zo’n national park natuurlijk dat alle dieren los lopen, maar dat vond ik wel echt heel bijzonder om te beseffen. Ze kunnen gewoon super dichtbij komen in plaats van dat ze achter een hek zitten. We moesten ook echt oppassen, ik kon bijvoorbeeld niet even dichter naar het meer toe lopen om de nijlpaarden te bekijken, omdat er zomaar een olifant uit de bosjes kan komen lopen en dan word je niet blij. Deze olifanten schijnen ook minder gewend te zijn en kunnen dan gaan aanvallen. Tijdens de autorit en de wandeling was er daarom een guard bij met een geweer.

Deze hele ervaring was super tof! De komende weken ga ik met mn familie ook nog wat reizen en ook op safari, dus ik zie nu al uit naar die ervaringen! De volgende keer zullen jullie daar zeker over horen!

Voor nu vertel ik bij de foto's ook weer wat dingen over het leven hier.

Groetjes!