Hallo iedereen!

Lekker aan het genieten van het warme weer? Of, als dat nu alweer over is, in ieder geval de afgelopen dagen?

Hier is de temperatuur de laatste weken wisselend (voor Malawiaanse begrippen dan :)). Het is sowieso warmer dan een maand geleden (nu rond de 25-30 graden overdag), maar er zitten zeker nog wel koudere dagen tussen. Verder is het nu ook het ‘waai-seizoen’, dit zorgt soms voor grote stofwolken langs de weg. En de bomen worden nu echt een stuk kaler, je kunt verder kijken hier. Maar... mij hoor je niet klagen hoor! Ik bereid me vast geestelijk voor op het warme seizoen dat eraan zit te komen, ben heel benieuwd of ik dat een beetje volhoud.

Verder gaat het goed met mij en zit ik weer helemaal in de geniet-modus! Weer hard aan het werk gegaan na mn vakantiekater en vooral druk geweest met twee dingen. Eerst kwam er een Nederlandse juf over waar ik Bijbelclubs mee heb gedaan. We deden dit twee weken lang, elke dag op een andere plek. We zongen wat liedjes, leerden ze ‘this is the day’, vertelden een Bijbelverhaal, maakten een kleurplaat en deden wat spelletjes. Mooi om te zien hoe de kinderen ervan genoten! Ik vond het zelf wel grappig om te zien hoe verschillend de kinderen reageren in de dorpen. Doordat we hetzelfde programma overal deden, kon ik bijvoorbeeld het verschil zien tussen een school in Rumphi (groot dorp hier) en een school in meer afgelegen dorpen. Die kinderen zijn meer verlegen, reageren minder op jou als blanke en durven minder te doen voor de grote groep (bijvoorbeeld bidden). Ze zijn gewoon minder gewend, krijgen minder prikkels in hun dorpies.De Bijbelclub zelf was leuk om te doen, maar het geregel vooraf en de communicatie ter plekke was soms bar en boos! Van de 10 plekken die we hebben gedaan, waren er maar 3 scholen waar het echt helemaal geregeld was zoals de bedoeling was (kinderen uitgenodigd, school geregeld, vrijwilligers aanwezig). Op andere plekken was de brief niet aangekomen, waren er geen kinderen uitgenodigd (en toen we bij 1 school nog terug kwamen de tweede keer ook niet), waren er geen vrijwilligers van de community of was het bericht niet doorgegeven. Op sommige plekken gingen we maar gewoon de kinderen die er rondliepen of nieuwsgierig waren naar wat die blanken kwamen doen, uitnodigen en beginnen of ging de directeur nog even wat kinderen verzamelen. Uiteindelijk stroomde de klas dan alsnog wel vol, soms met wel 80 kinderen. In het begin vond ik deze slechte communicatie wel enigszins frustrerend, maar op een gegeven moment kon ik de lol er ook wel van in zien. Van te voren niemand uitgenodigd maar dan toch nog zoveel kinderen! In totaal hebben we 500 kinderen langs zien komen en deze kinderen hebben we toch maar mooi een leuke middag gegeven!We deden bij deze Bijbelclubs vaak aan het eind nog slagbal, ik vind dat zelf een leuk spel om te doen maar de kinderen vinden het ook leuk om die bal weg te slaan en zijn fanatiek in het vangen en rennen, er werd veel gelachen! Wat me al een paar keer is opgevallen is dat het slaan meestal vaak moet worden uitgelegd door de vertaler of leraar (nu met de Bijbelclub maar ook als ik het bij Childrens Corners doe). Of dit is zodat het kind het dan beter begrijpt of omdat de leraar het gewoon leuk vindt om die bal te slaan, weet ik niet zo goed...

Tijdens de Bijbelclubs heb ik de survey afgemaakt. De grote, algemene conclusie hieruit is dat Matunkha bijvoorbeeld wat betreft de welvaart geen hele grote verschillen maakt, dit gebied is gewoon Malawiaans en dat blijft zo. In individuele gevallen maakt Matunkha wel een groot verschil, bijvoorbeeld bij patiënten die goed geholpen worden, kinderen die beter onderwijs krijgen en studenten waarvan het schoolgeld wordt betaald zodat ze de middelbare school kunnen afronden. Ik denk dat het een mooie conclusie is. Het was een werk om het allemaal te doen, maar ook leuk om een overzicht te krijgen.

Na de Bijbelclubs ben ik begonnen met Het Speelgoed! Ik ben begonnen met het indelen en organiseren van de boxen en het uitdenken en organiseren van de aanpak. Bij het laatste denkt iemand van hier lekker mee, Goodson deed jarenlang het werk dat Chituzu nu doet en heeft veel ervaring met CBCC’s, OVC’s (orphans en vulnerable children) en CC’s (childrens corners). Hij is een dik jaar weg geweest voor studie en heeft nu een andere functie maar het is erg fijn dat hij zoveel ervaring heeft, ik ga geregeld met een vraag naar hem toe. Hij vindt het speelgoedproject ook een goed idee, denkt mee en regelt van alles (zo lijkt het nu iig) en dat is errrg fijn, iemand die meedenkt en dingen regelt ipv alles maar passief afwacht. De komende week gaan we een soort van trainingen geven, waarin we uitleggen waarom spelen belangrijk is voor kinderen, waarin de boxen worden geïntroduceerd en waarin ik hoop dat de caregivers (leidsters van de CBCC’s) ook ervaringen uitwisselen met en leren van elkaar. Ik ben erg benieuwd hoe dit gaat lopen, vooral organisatorisch omdat dat meestal een uitdaging is :)!Verder ben ik dus bezig met het organiseren van de boxen zelf, dat is wel even een werk want ik wil het zo duidelijk mogelijk hebben voor de leidsters, maar ook voor als ik weer weg ben. Ik heb 18 boxen kunnen maken, want ik had super veel speelgoed. En daar ben ik onwijs blij mee, had niet verwacht dat er zoveel zou komen. Iedereen die daar zijn/haar steentje aan bijgedragen heeft, super bedankt! Dat moest ik ook doorgeven van de mensen op het centrum hier :)! Dat ik zoveel boxen kon maken, betekent dat elke CBO één box kan hebben waarvan sommige met meerdere CBCC’s moeten samenwerken. Het is mijn plan om die over 2 weken uit te gaan delen waarbij ik dan de box zelf uitleg, deze box mogen ze dan (denk ik) 5 weken houden waarin ik ook nog een keer hoop langs te gaan om te kijken hoe het gaat en eventueel bij te sturen. En na die 5 weken kunnen ze (als alles enigszins heel en compleet is) een andere box krijgen, elke box is namelijk anders. Hier ben ik nog wel lekker druk mee denk ik, echt leuk om mijn eigen project nu te hebben waarmee ik ook echt iets achterlaat! En leuk om na te denken over hoe ik alles goed kan organiseren.

De komende maanden wil ik ook weer Childrens Corners gaan doen en eigenlijk daar ook een soort van traininkje over geven, heb daar ook nog boxen voor dus dat zou een mooie combi zijn. Maar daar ben ik verder nog niet zoveel over aan het nadenken, komt nog!Kortom: ik vermaak me de komende maanden nog makkelijk en ik geniet ook nog steeds erg van het zijn hier!

Afgelopen week had ik ook weer een mooi avontuur. Mijn wc lekte, dus iemand ging ernaar kijken. Deze persoon had er een buis af gehaald en die zou in Rumphi nieuw worden gehaald, het water in mn huisje was daarom afgesloten. Maar ondertussen was de hele waterleiding ergens kapot gegaan dus had heel Matunkha geen water. De dag erna was het water terug op het centrum, maar nog niet in mijn huisje. Dus we vragen iemand anders om het water er weer op te zetten. Dat zou hij doen, mooi geregeld dus. Komt er een security-guard aan de deur bij Tiem en Ineke, waar ik was. Ja het huisje van Esther was overstroomd, of ze daar even naar wou kijken. Oeps, oeps, oeps, ik heb toch geen kraan open laten staan? Ik rennen naar mn huisje, kwam het water echt mn huisje uit gelopen... de voordeur uit en alles was nat. Gelukkig hadden ze het water weer afgesloten, maar er stond een mooie laag. Diegene die mn wc zou reperaren, had de stop van het vullen van de stortbak er ook afgehaald dus die was helemaal overstroomd. Gelukkig niet in t kamertje waar veel CC spullen stonden met veel papieren enzo. De schade viel mee, alleen mn schoenen waren doorweekt maar het kostte wel even wat tijd om alles droog te bezemen, scheppen en dweilen. Haha, stel het je even voor, dan is het wel weer een mooi verhaal toch :)?

Wat heb ik verder nog te vertellen? O ja, ik paste weer op het huis van Tiem en Ineke want die waren in Nederland en toen heeft hun kat kittens gekregen! Ineens zomaar op de bank, terwijl ik er in de buurt zat. Ook leuk om te zien hoe ze steeds meer in de moederrol groeide. De kleintjes worden steeds schattiger (als ze net geboren zijn, zien ze er nog niet echt mooi uit hoor!).

Ondertussen zijn mijn dagen in Malawi geteld, want mijn terugticket is geboekt! 11 januari land ik weer op Europese bodem. Aan de ene kant erg leuk om al mn familie en vrienden weer te zien, aan de andere kant zit ik er hier nu ook lekker in en hoef ik nog niet weg. Gelukkig kan ik hier nog heel wat maanden genieten voordat ik weg ga.De komende maanden zijn wel rustig qua gezelschap want er lijken nog niet echt andere vrijwilligers, stagaires of gasten te komen. Mochten jullie je nog vervelen of graag op avontuur willen in Afrika, voel je vrij om langs te komen :)!O en voor de vakantie met mn ouders (begin juli) zijn we ook nog een weekend naar Livingstonia geweest, dit is een gebergte hier in de buurt waar een oude missiepost staat. Hier heb ik nog wat foto’s van toegevoegd.

Succes weer met werken nu de vakantietijd weer over is en tot de volgende keer maar weer!