Dag hallo!

Hier ben ik weer met een blog, één van mijn laatsten vanuit Malawi denk ik zomaar!

Ik dacht eerst dat ik niet zoveel te vertellen had, maar ik bekeek m´n foto´s en ik zag dat ik toch wel van alles en nog wat heb gedaan de afgelopen weken.

Wat betreft mijn werkzaamheden, de afgelopen weken heb ik bijna alle speelgoedboxen weer omgewisseld. Eens in de zoveel weken ga ik dan alle CBO´s (community’s) langs om de boxen om te wisselen. Eerst check ik de ´oude´ box en dan leg ik de ´nieuwe´ box uit. Sommige CBO´s hebben meerdere CBCC’s (die soort peuterspeelzaal) dus die moeten samen doen met de box. Ik was redelijk tevreden over hoe de boxen eruit zagen en hoe compleet ze waren. De meesten waren nog helemaal netjes, een aantal waren niet echt netjes en/of compleet meer. Wat ik er van zie worden de boxen regelmatig gebruikt en ik denk nog steeds dat het goed is voor de kinderen om hiermee nieuwe dingen te leren.

Ik ben natuurlijk ook bezig geweest met mijn overdracht. Er komt geen nieuwe vrijwilliger dus ik probeer alles zo goed mogelijk uit te leggen, over te dragen en op papier te zetten zodat in ieder geval de speelgoedboxen goed kunnen worden doorgezet. Al zal dat natuurlijk anders verlopen als er geen blank hoofd streng meer doet. Hopelijk gaan ze beseffen dat ze lang met de boxen kunnen doen als ze er zuinig op zijn.

De school waar ik vorig jaar gewerkt heb, had veel geld bij elkaar gebracht voor Matunkha. Voor dit geld wil ik schommels aan een aantal CBCC’s geven. Dit proces gaat allemaal op zn Malawiaans (duurt lang voor het allemaal gelast is en dan is het ook nog eens scheef, dus nog een keer opnieuw laten lassen bij een betere lasser), dus het gaat niet lukken om voor mijn vertrek alle schommels uit te delen. Vandaag hebben we de eerste geplaatst en het is grappig om te zien hoe dat gaat. Veel mensen zitten te kijken naar hoe 5 mensen aan het werk zijn en ze kijken vol verbazing naar hoe die azungu’s dat allemaal mooi voor elkaar maken. De kinderen die er even op mochten vonden het maar gek, dat zweven door de lucht. Een van de kinderen ging er huilend weer af, maar twee wat grotere kinderen vonden het eigenlijk best leuk, er verscheen een grote lach op hun gezicht. Genieten!

Ik geef ook nog steeds Childrens Corner hier op Matunkha, aan de kinderen van de school. En daar ga ik steeds meer van genieten, ik heb vier klassen die ik in twee delen om de twee weken heb. Als ik ze ’s morgens uitnodig zijn ze al helemaal blij als ze me zien, ze zitten te juichen in de klas. Ik nodig ongeveer 60-65 kinderen kinderen uit en daarvan zijn er 45-55 kinderen aanwezig (doe ik ff, knutsellessen met zoveel kinderen :P). Ze zijn ook altijd super op tijd en komen al aangerend om mij te helpen dragen als ik naar beneden loop. De directeur vertelde dat zijn zoontje vroeg of het nou al ns twee uur was, want hij moest wel op tijd bij Childrens Corner zijn! Organisatorisch gaat het ook beter, ze krijgen mijn regels steeds beter door en luisteren beter. Ik denk dat het succes erin zit dat ik leuke activiteiten doe, maar ook dat de sfeer goed is. Ieder kind mag er zijn en ik geef veel complimentjes, dat brengt altijd een prachtige glimlach op de gezichten. Kinderen worden vaak uitgelachen en dat wordt toegelaten én complimentjes worden helemaal weinig gegeven. Ik heb als regel dat je elkaar niet mag uitlachen want daar heb ik een grote hekel aan. Toen ik na de zomervakantie vroeg of ze de regels van Childrens Corner nog wisten, zeiden drie kinderen: je mag elkaar niet uitlachen. De andere regels wisten ze niet meer. Mooi dat dat in ieder geval duidelijk is :). Wat dit betreft vind ik het erg jammer dat ik weg ga, het gaat eindelijk lekker en het stopt sowieso als ik vertrek en als het wel wordt overgenomen, gebeurt het natuurlijk op de Malawiaanse manier.

Wat de rest van vooral mijn werkzaamheden betreft is het wel goed om te vertrekken over een paar weken. Een jaar is mooi en ik heb super genoten en veel gedaan, maar het is ook lekker om weer naar Nederland te gaan en daar een leven op te bouwen.

Netbal wordt hier veel gespeeld door meisjes en lijkt op onze korfbal. Tenthere (de school op Matunkha) had nieuwe uniformen voor netballen dus wilden ze een sportieve match houden tussen de schoolmeiden en de vrouwen die op Matunkha werken. Tja daar moesten Ineke en ik ook aan meedoen natuurlijk. Best leuk om te doen, maar super vermoeiend in deze hitte! Bekijk op de foto vooral de prachtige uniformen...

Wat betreft het weer, net als in Nederland is er ook genoeg om over te praten: de eerste weken na de Zuid Afrika vakantie was het super heet. Rond de 40 graden overdag was zeker geen uitzondering. Daardoor was onze waterbron opgedroogt dus hadden we geen stroom én geen water. Vorige week was er een hele dikke bui waarna het weer een week droog was maar sinds zaterdag is het veel meer aan het regenen. We kunnen zeker zeggen dat het regenseizoen is begonnen! Het regent dan in (soms dikke) buien en andere dagen is het weer droog. Sowieso is het veel bewolkt. Ook is het koeler, nu is het 25-30 graden. Een lekker weertje. Toch is het nogal een verschil met het koude Nederland dus dat gaat wennen worden in januari! Het begin van het regenseizoen markeert ook het begin van het werkseizoen voor veel Malawianen. De grond wordt voorbereid en er wordt gezaaid en gepland. De eerste mais (voor het eten) en tabak (om te verkopen) heb ik al gezien. Dit wordt allemaal met de hand gedaan en is zwaar werk! Vaak beginnen ze ’s morgens vroeg en stoppen ze rond de middag, als het warmer wordt.

En verder waren er een aantal ‘feestdagen’ de afgelopen weken. Ik heb mijn verjaardag duizenden kilometers van mijn familie gevierd en we hebben Sinterklaas gevierd. Mijn verjaardag heb ik aan het meer gevierd, een ideale plek om een lekker taartje te eten :). En Sinterklaas hebben we met zijn drieën met zelfgebakken, uit Nederland meegenomen en opgestuurde pepernoten gevierd.

Een onderwerp waar ik veel over heb gehoord dit jaar, maar waar ik nog niets over heb verteld is Moringa. Moringa is een echte ’miracle tree’. Bijna alle onderdelen van de boom (schors, zaden, bladeren) kunnen worden gebruikt. Op Matunkha gebruiken we alleen de bladeren om er poeder van te maken. Hierin zitten allerlei vitamines, mineralen en anti-oxidanten. Een goede aanvulling op het voedsel van de mensen, omdat ze veelal eenzijdig eten. Fruit is er wel maar dat is seizoens-gebonden. Door dit gezonde poeder door het eten te doen, kunnen veel ziektes worden voorkomen. Er zijn patiënten die bijvoorbeeld last hadden van kwalen, maar waarbij het nu veel beter gaat door de Moringa. Als je een kaartje zoekt van Moringa en malnutrition (ondervoeding) kun je zien dat Moringa precies groeit op de (drogere, warme) plaatsen waar armoede is. Dat maakt het extra bijzonder. Het spreekt mensen hier aan doordat de manier van verwerken Afrikaans is, omdat het goed is voor hun eigen gezondheid en die van hun kinderen, maar ook omdat er geld aan te verdienen is (we hebben laten zien hoeveel duurder het in Nederland is). Op Matunkha is een tuin vol Moringabomen, dit oogsten en verwerken we één keer in de zoveel tijd. Dit poeder gaat dus naar de patiënten. Maar Ineke is ook een offensief gestart om de mensen in de dorpen zelf Moringa te laten groeien. Dit wordt waarschijnlijk een proces van jaren, omdat verandering hier niet zo snel gaat. Maar deze verandering is het waard om op te wachten!

Goodson is een man die al jaren op Matunkha werkt in de communities. Hij heeft ook al heel wat Nederlanders (vrijwilligers/stagiaires) voorbij zien en horen komen en kan ondertussen al wat Nederlands spreken en verstaan. ‘Goeiemorgen’, ‘nee’ en ‘doei’ hoor ik geregeld uit zijn mond. Soms verstaat hij ook wat we zeggen. Zo had Ineke mij een keer in het Nederlands gevraagd of ik een foto wilde maken van de Moringa-tuin. Dus zegt Goodson later: jij moet Mavuto (de tuinman) nog spreken? Ik: huh waarom dan? Hij: om een foto te maken van de Moringa... Had hij dat gewoon verstaan! Hij had alleen niet verstaan dat ik Ineke had geantwoord dat ik het al had gedaan haha. De Malawiaanse directeur nam vrijdag afscheid van Matunkha, hij gaat een opleiding doen in het zuiden en komt daarna waarschijnlijk niet meer terug. Wat was dat een heerlijk feestje zeg! Ik heb echt genoten van de uitbundigheid en het zingen en het dansen van de Malawianen. Als ze dan zingen en vrolijk zijn, staat niemand stil maar golft de hele zaal op en neer. Heerlijk!

Tot de volgende (laatste?) blog! Groetjes Esther