Hallo allemaal,

Weer een blog uit Malawi! Ik heb weer van alles en nog wat te vertellen :).

Mijn vorige blog was behoorlijk positief, maar ik had hem bij wijze van spreken nog niet geschreven of ik was al weer iets minder positief over alles hier.Ik liep namelijk een paar dagen later weer eens lekker tegen de cultuur op. Ik had Childrens Corner voorbereid voor bepaalde groepen, gericht op hen met mooie plannen. Kreeg ik 2,5 uur van te voren te horen dat ik andere groepen voor mn neus zou krijgen omdat de leerkracht vergeten was het te vertellen aan de bedoelde groepen. En ik was zo trots op mijn voorbereide les! Dat samen met andere typisch Afrikaanse dingen waar ik me aan ergerde (er zijn dingen die ik meestal wel kan accepteren maar dan soms ineens weer irritant zijn), maakte dat ik het even helemaal had gehad. Nu ik dit lees, voelt het een beetje alsof ik me aanstelde, maar op dat moment baalde ik er ontzettend van dat er weer iets was dat veranderde, dat er weer iets prut geregeld was en anders ging. Soms vind ik dat allemaal niet erg en wel grappig, maar soms is het even teveel ;-). Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en heb ik daar ook weer van geleerd.

Nu gaat het trouwens weer goed, ik heb de afgelopen weken veel met kinderen gewerkt en dat was erg tof! Het is en blijft geweldig hoe de kinderen van allerlei leeftijden hier genieten van eenvoudige spelletjes en dingen. We doen nu 2 keer in de week Childrens Corner op 2 verschillende plekken en dat is erg leuk. Ik heb dat nu dus zelf op gepakt en wil proberen om die kinderen ook iets bij te brengen. Ik knutsel bijvoorbeeld met ze en speel een spelletje, maar daardoorheen wil ik ze leren om bijvoorbeeld respect te hebben voor elkaar (elkaar niet uit te lachen, wat heel erg veel gebeurt) en op hun beurt te wachten (het is hier altijd zo dat degene met de grootste mond het eerste en het vaakst mag). Het lijken niet per se super grote dingen, maar hopelijk hebben ze er iets aan... Als het eenmaal goed geregeld is, is het tof om weer eens voor de klas te staan en sws leuk om met die kinderen te werken en mn eigen ding/idee met hen te doen.Verder hadden we afgelopen donderdag een dag voor gehandicapte kinderen, de ouders kregen voorlichting in de morgen en ondertussen gingen wij spelletjes spelen met de kinderen. In de middag hebben we de ouders betrokken bij het spelen. Ik kan je vertellen dat de ouders ook nog heel erg genieten van wipwappen en schommelen :). Net als de kinderen natuurlijk, die ook genieten van bellen blazen, ballonnen en de rolstoelenrace!Buiten het werken met de kinderen vermaak ik me ook met andere dingen. Zo ben ik bijvoorbeeld bezig met het verwerken van een enquete die vorig jaar is gehouden. Deze is ook in 2005 en in 2010 gehouden dus dan kunnen we goed vergelijken of de omstandigheden van de mensen veranderd zijn de afgelopen jaren. Leuk om te doen vind ik!

Vorig weekend ging ik naar een Nederlandse juf in Mzuzu, van haar heb ik het idee van de speelgoedboxen en zij ging daar ook een training over geven aan de leidsters van CBCC’s. Ik moest dus op vrijdagmiddag naar Mzuzu komen en ik wilde met de shared cab (gedeelde taxi). Daar ga je dan in zitten, dan wacht je tot die vol is en dan vertrek je. Het heeft 1 uur en 3 kwartier geduurd voor we vertrokken (!!). Het eerste uur ging nog best goed en was ik aardig geduldig aan het wachten (jaja, goed he!) maar de laatste 3 kwartier vond ik wel iets lastiger! Ik dacht echt van: okee stap nou gewoon in, ook als je niet naar Mzuzu hoeft, dan kunnen we iig gaan :P. Of mensen die zeiden dat ze mee wilden (hoop rees op), maar ineens toch niet meer (jammerr!). Maar goed, ik ben er gekomen ;-). Bij die training ging Gerrie, die juf, het speelgoed ook uitleggen en het is best apart om te zien dat die leidsters al die spelletjes helemaal niet kennen. Ergens natuurlijk logisch, ze hebben nog nooit van hun leven memory of domino gespeeld. Maar het is wel grappig dat ze bij kwartet dan de kaart vragen die ze in hun hand hebben :P.

Verder zijn er weer wat kleinere dingen die ik graag wil delen.Ik ga nog geregeld met Ineke mee op outreach en als er dan weinig mensen zijn, spelen we vaak met de kinderen die er altijd wel rondhangen. Leuk om hen nieuwe spelletjes te leren en met hen te spelen :).Bij die outreach weeg en meet ik dus vaak de mensen. Er zijn natuurlijk ook moeders bij met hun kind op de rug en dat kind moet dan even worden ‘gedumpt’, grappig om te zien hoe de kinderen vrolijk onderling even worden uitgewisselt en dat niemand dat een probleem vindt.

Zoals ik net al even aanstipte is dit best een harde cultuur, je wordt snel uitgelachen. Ik zie dit minder terug bij de volwassenen onderling, maar wel bijvoorbeeld bij de kinderen. Als een kind in de klas dan een fout maakt, bijvoorbeeld bij het lezen dan wordt die gewoon uitgelachen en daar wordt niets van gezegd! Pas hadden de kinderen bij Childrens Corner getekend en een aantal kinderen liet die tekeningen vol trots zien aan hun leraren (en leraarstagiaires), gaan die leraren de kinderen gewoon uitlachen om hun tekening! Nou ja zeg, dat vond ik echt zo stom! En dat blijf ik iets lastigs vinden. Zo durven kinderen nooit iets te laten zien of fouten te maken, jammer.

Ik ben doordeweeks en in het weekend geregeld bij Tiem en Ineke te vinden, hun huis is onze bioscoop, restaurant (één keer in de week eten we met de vrijwilligers bij hen), sportzaal (jaja!) en kapsalon (ik heb een nieuwe coupe gekregen). Als blanke hier krijgt je huis zeker meerdere functies :).

Als je als blanke ergens komt, dan word je vaak wel als eregast behandeld. Best wel irritant, want dan moet ik op een stoel gaan zitten terwijl oudere mensen op de grond zitten. En geregeld worden de dingen me uit de handen gepakt omdat ze willen helpen dragen. Toch wen je ook daar wel weer meer aan en laat je het maar toe, het is nou eenmaal zo hier...

Wanneer de mensen hun mais gaan oogsten, zeven ze het zodat de vliesjes (dat noemen ze madeja) eraf vallen. Daarna malen ze het en van dat meel maken ze dan van alles. Die madeja is gezond net als de vliesjes van de tarwe enzo, maar zij geven die aan de varkens. Alleen die rare azungu’s (wij dus) gebruiken het om brood mee te bakken, ook voor ons in het restaurant. Pas vertelde ik aan één van de koks dat er in dat brood dus die madeja zat en hij keek echt zo naar dat brood van: eten jullie varkensvoer?! Haha, ik heb hem maar even uitgelegd dat het eigenlijk best gezond is en dat wist hij uiteindelijk ook wel, maar toch vond hij het maar raar :P.

Dan wil ik jullie als laatste graag herinneren aan de speelgoedactie. Mijn ouders komen in juli deze kant op, dus mocht je nog iets hebben liggen dan hoef je het niet zelf hierheen te brengen :). En als je geen speelgoed hebt, maar wel een gift wil geven dan is dat natuurlijk ook welkom (NL63INGB0007987321, T.n.v. Stichting Matunkha te Ermelo, O.v.v gift Matunkha iom Esther). Ik ben benieuwd!

Groetjes Esther

PS. Ik upload ook elke keer foto's dus die check die vooral ook elke keer even!