Hallo vanuit Malawi!

Ik vond het wel weer eens leuk om te vertellen waar ik mij allemaal mee bezig hou.De trend van het wennen en mijn plekje vinden gaat vrolijk door. De afgelopen weken had ik mijn dagen goed vol met nuttige dingen en was ik zelfs druk te noemen. Heerlijk en leuk :)!

Twee weken geleden zijn we met alle Nederlanders (Tiem en Ineke, 4 jongeren en ik) naar Lake Malawi geweest. Lekker kamperen aan het water. Het meer is heel mooi (vind ik, check de foto’s) en ik heb er heerlijk gerelaxt en genoten!

Vorige week was er een retreat van middelbare scholieren die hun schoolgeld van Matunkha krijgen. Dit zijn vaak kwetsbare jongeren, mede doordat ze (half)wees zijn. Om ze toe te rusten, bijvoorbeeld op het gebied van het geloof en de studiekeuze organiseert Matunkha één keer in het jaar een retreat.Ik heb een aantal dagen meegedaan in het retreat en als Nederlandse jongeren organiseerden we de sportactiviteiten. Zo hebben we ze trefbal, blokjesvoetbal en slagbal geleerd (de eerste en de laatste in iets afgeslankte vorm want dat kennen ze niet). Lekker om met die jongeren bezig te zijn en te zien hoe ze zo’n spel spelen. Ook wel bijzonder om te merken dat spellen die voor ons zo normaal zijn en wij vaak krijgen op school (basis en middelbare) hier helemaal niet bekend zijn. En dat ze bijvoorbeeld wel volleybal kennen maar dat dan spelen door in een kring te staan waarbij één iemand in het midden staat. De bal moet steeds terug naar diegene.

Qua belevenissen stonden de afgelopen weken verder een beetje in het teken van een typisch Malawiaans begin (frustrerend soms) met een succesvol en heel tof einde!Zo hadden we een dag voor dove kinderen. Er kwamen mensen op bezoek die voorlichting gaven aan de ouders. Eén van hen was zelf doof en ondanks dat had hij zijn middelbare school wel afgerond. Die dove persoon kan dan een voorbeeld zijn voor de ouders en kinderen (succesvol ondanks handicap). Ondertussen dat de ouders deze voorlichting kregen, gingen wij dan spelletjes spelen met de kinderen. Nou was er natuurlijk weer misgecommuniceerd waardoor er maar een paar dove kinderen waren en ook een paar kinderen met andere handicaps zoals spasme en syndroom van Down. Maar wat was het uiteindelijk tof! Heerlijk om te zien hoe die kinderen lachen om ballonnen en bellenblaas, hoe ze van verlegen en boos naar lachend en spelend gaan. Geweldig om die kinderen te zien lachen en genieten van de aandacht die ze krijgen. (Komt mijn enthousiasme over? Ik vond het echt heel erg gaaf :)!)

Afgelopen week hebben we op twee scholen een vierkamp georganiseerd. Van te voren was ik helemaal los gegaan met mijn gestructureer en georganiseer om alles in goede banen te leiden, erg leuk om te doen!Maandag was de eerste. Het begon onwijs frustrerend compleet Malawiaans. We zouden om 3 uur beginnen en we hadden een leraar gevraagd om de leerlingen uit te nodigen. Komt die leraar om 3 uur toevallig langsgelopen met een heel verhaal waarom we maar heel weinig leerlingen moesten verwachten (het was de eerste dag na de vakantie, weinig lln op school die de boodschap door hadden gekregen dus weinig leerlingen bij ons). Ga ik Chituzu die ons zou helpen vertalen vragen of hij komt, zegt hij dat de leerlingen nog werk te doen hadden en dat ze pas om 4 uur konden komen. En daar komt hij dan om 3 uur pas mee! Om 3 uur dus nog geen kind te bekennen (nou is het op zich niet bijzonder dat nog niet alle kinderen er dan zijn, maar vaak zijn er wel wat). Plotseling zag ik ergens verstopt in de schooltuin een aantal kinderen met een leraar. Ik erheen en vragen of ik de kinderen mee mocht nemen voor de vierkamp. Gelukkig mocht het en kwam ik als een rattenvanger van Hamelen met een hele stoet kinderen aangelopen. Toen we eenmaal begonnen waren, snapten de kinderen mijn doordraaisysteem gelukkig snel (weer iets nieuws aangeleerd) en was het super leuk om te doen! Uiteindelijk was het wel echt een succes en hebben we een zeer leuke middag gehad. Wederom leuk om de kinderen te zien genieten van de spelletjes. Dinsdag was de tweede, op een andere school. Hier was een vertaler aanwezig (jahoe!), maar kwamen erg weinig kinderen opdagen. Na een half uur wachten zijn we maar begonnen in afgeslankte vorm. Heel erg leuk om te zien hoe die kinderen in een deuk liggen bij touw trekken, zaklopen en kratlopen (op kratten naar de overkant lopen), wederom genieten! Deze kinderen zijn ook minder gewend om zulke activiteiten te hebben dan de kinderen op Matunkha met al die vrijwilligers en volgens mij genoten zij er nog meer van...

Woensdag zijn we weer op outreach geweest, dit keer naar een CBO die op ongeveer een uur rijden ligt. Door de regen van de afgelopen dagen (zie hieronder) was het de vraag of we er wel konden komen. Gelukkig was het de nacht ervoor en de dag zelf droog dus ging het redelijk. Eén stuk was letterlijk glibberen en glijden maar onze chauffeur heeft ons er mooi doorheen gereden. Eenmaal aangekomen kwam de stroom met mensen die hun bloeddruk gemeten wilde hebben pas na een paar uur wat op gang. Tussendoor hebben Noah (een andere vrijwilliger) en ik even de weegschaal gemaakt (jaja, eigenwijsheid kan je een heel eind brengen) en had ik leuk contact met wat kinderen die er rond liepen. Zo gauw ik kinderen zie kan ik natuurlijk niet niks doen, dus ik zoek vaak even contact met hen, doe een high-five, zwaai wat naar ze. De kinderen hier waren erg leuk en schattig :)!We zaten in een kerk en daar lagen wat trommels. Aan het eind van de middag hingen er wat meer mensen rond en pakten een paar kinderen en mannen de trommels. Er ontstond een spontane jamsessie, heel erg gaaf om te horen en te zien. De mannen die op de trommels spelen, kinderen die daarbij mee mogen doen. De vrouwen die beginnen te zingen en te dansen en daarbij ook kinderen die fanatiek meedansen.

Trouwens, het weer is de afgelopen weken behoorlijk Nederlands. Het heeft anderhalve week achter elkaar elke dag geregend en soms de hele dag. Ook is het sinds afgelopen weekend koud! Nou ja, relatief koud dan. Ik heb het in ieder geval koud en loop (sws ’s avonds) zowaar met een vest en sokken aan. En ja, ik weet dat jullie het natuurlijk veel kouder hebben in Nederland, maar in mijn Malawiaanse leven heb ik het koud en ben ik heel zielig :P. Mochten jullie nu denken dat al die oogst goed is voor de mais, dan klopt dat ook weer niet. Het is te laat gevallen, want de mais is al volgroeid. Doordat de mais nu volgroeid is moet die eigenlijk indrogen zodat alle energie naar de kolf kan gaan en die nog even mooi vol kan groeien. Als het teveel regent, kunnen de maiskorrels te vochtig worden en gaan barsten. Kortom: mais is super kwetsbaar om hier te verbouwen (droogte is niet goed en teveel regen ook niet). De regen is trouwens nog wel goed voor de andere gewassen als aardappels, pompoenen en bonen. Dan moeten ze die maar gaan eten het komende jaar ;-).

Zoals jullie kunnen lezen heb ik me goed vermaakt afgelopen weken en ik hoop dat de komende weken vol te houden!

Groeten!