Hallo allemaal,

Ups en downs, dat is hoe mijn leventje er nu een beetje uit ziet. Het gaat prima met me, ik begin te wennen aan alles en er komen langzamerhand wat geniet-momentjes. Toch voel ik me (natuurlijk) nog niet helemaal thuis en is echt nog niet alles leuk. Sinds donderdag ook niet helemaal fit, dat helpt ook niet echt mee.

Eén ding is zeker, ik heb hier genoeg indrukken, ervaringen en verhalen om de komende weken blogs te schrijven :)! Deze blog is direct ook maar even heel erg lang geworden...

Matunkha

Voor ik ga vertellen wat ik afgelopen week allemaal gedaan heb, ga ik eerst even iets over Matunkha vertellen. Dan komt het allemaal iets meer in de context denk ik.

Matunkha Centre ligt dus in het noorden van Malawi. Het ligt prachtig gelegen (vind ik) op een heuvel. Onderaan, bij de weg is een maismolen voor de mensen in de buurt. Als het goed is, is het de goedkoopste in de buurt zodat ook de armeren hun mais kunnen malen. Iets hoger op de heuvel ligt de school, de CBCC, de hal voor bijvoorbeeld de dagopeningen, de kliniek, de kantoortjes, de werkplaats, stafhuizen (waar een aantal Matunkha-werknemers wonen) en de schooltuin.

De mensen hier leven vooral van de mais van hun eigen land. Ze maken hier nsima van (een soort stevige puree) of porridge (pap), dit eten ze minimaal twee keer per dag. Mais is alleen niet het beste gewas dat je hier kunt hebben, want als het lange tijd te droog of juist te nat weer is, dan overleeft de mais niet altijd en kan het dus zijn dat je niet genoeg mais hebt om het jaar door te komen en je geen eten hebt. In de schooltuin leren de kinderen dat er gewassen zijn die veel beter tegen de droogte kunnen. Hopelijk steken ze hier iets van op en gaan ze zelf later ook andere gewassen gebruiken (al is dat de vraag).

Nog iets hoger op Matunkha liggen de vrijwilligershuisjes, waarvan ik er één bewoon, en het restaurant. Het hoogst liggen de twee huizen van de Nederlanders, waarvan Tiem en Ineke in één wonen. Het uitzicht vanaf hun huis is heel erg mooi!

Oorspronkelijk is Matunkha begonnen met de zorg voor de wezen, door de AIDS-problematiek waren er veel wezen in dit gebied. Matunkha koos ervoor om de wezen in de dorpen zelf, bijvoorbeeld bij hun familie, op te vangen en die families hierbij te helpen. Langzamerhand kwam de zorg voor de hele omgeving van de kinderen daarbij. Zo staat er bijvoorbeeld een school op het centrum die voor Malawiaanse begrippen goed onderwijs geeft, ook is daar voor elk kind een zitplek, boeken, schriften en schrijfmateriaal.

Matunkha heeft een werkgebied van ongeveer 10 bij 15 kilometer rondom het centrum. In dit gebied liggen heel veel dorpjes. Elk dorpje hoort samen met een aantal andere dorpjes bij een CBO (community based organisation), een soort gemeente. Matunkha werkt ook in die CBO’s. Zo werkt op het gebied van de zorg Ineke als verpleegkundige dmv Homebased Care met vrijwilligers. In elke CBO is er één (of meerdere) vrijwilligers, die leggen huisbezoeken af bij mensen in hun CBO en proberen daar zorg te geven. Als die vrijwilligers hulp nodig hebben of vragen, dan kunnen zij Ineke vragen om langs te komen. Ineke gaat dan samen met die vrijwilliger bij de patiënten langs. Ze proberen mensen thuis te laten en daar de zorg te verbeteren ipv een kliniek op het centrum te hebben waar mensen kunnen liggen. Er is wel een kliniek, maar die werkt meer als dokterspost. Ineke kan daar mensen ontvangen en kijken of zij kan helpen, maar ze mag niet alles omdat ze geen dokter is en stuurt mensen soms ook door naar het ziekenhuis.

Hoe de invloed van Matunkha op het onderwijs in de dorpen werkt weet ik nog niet, maar daar ga ik vast en zeker nog achter komen!

Ik hoop dat het een beetje duidelijk is wat Matunkha een beetje doet. Ze doen nog van alles meer, maar dat komt in de loop van de tijd wel.

Afgelopen week

Maandag en dinsdag ben ik een aantal keer naar de kinderopvang geweest. De kinderopvang heet hier CBCC (Community Based Children Care) en is voor kinderen t/m 5 jaar. Vanaf 6 jaar gaan ze naar school. Er zijn twee leidsters en het is grappig (en soms frustrerend) om ze te observeren. Toen ik de eerste keer binnen kwam ging één van de leidsters (Esther) uitgebreid vertellen wat ze allemaal met de kinderen deden en hoe hun werkwijze was. Door andere vrijwilligers is er al van alles aangereikt en uitgewerkt, dat is wel duidelijk. Esther weet precies hoe ze het zou moeten/kunnen doen, zo zijn er bijvoorbeeld 8 ontwikkelingsgebieden, een soort van hoeken. Zoals de muziekhoek, de rekenhoek en de bouwhoek, daar liggen ook wat materialen. Als de kinderen mogen spelen, mogen ze kiezen wat ze willen, in welke hoek ze willen spelen. Toen ik de eerste keren binnenkwam ging Esther direct iets met de kinderen doen, een liedje zingen, wat laten kleuren etc. Ze wilde, volgens mij, graag laten zien dat ze goed weet hoe het hoort. Toch vroeg ik me af wat ze doet als ik er niet ben. Daar kwam ik dus maandag achter, ik zat in een hoekje met de kinderen wat te spelen: in het Engels tellen, woordjes oefenen (met oud materiaal dat ooit een keer gemaakt is), een puzzel maken. Toen ik opkeek zaten de twee leidsters niet te doen, een beetje met elkaar te kletsen. Ik denk dat dat ook is wat ze normaal gesproken doen. Af en toe doen ze wel wat met de kinderen, maar zeker niet de hele dag door. In Nederland op kinderdagverblijven doen ze ook niet de hele dag activiteiten met de kinderen, maar de manier waarop het vrij spelen gaat is toch anders. Hier is het bijvoorbeeld vaak hetzelfde kind die de baas speelt over andere kinderen als ze samen spelen en er wordt niet zoveel gedaan met het leren samen spelen.

Op Matunkha zijn nu ook twee diergeneeskunde studenten, die geven 2 weken een training aan Malawianen die worden opgeleid tot een soort van dierenartsen in hun dorpen. Hier heb ik ook een aantal keer bij meegekeken.

Woensdag mocht ik met Ineke mee op outreach. Zij gaat dan naar een CBO en mensen kunnen dan komen voor verschillende tests. Zo werd er getest voor HIV/AIDS, bloeddruk en baarmoederhalskanker. De laatste test werd gedaan door een verpleegkundige van het ziekenhuis in de buurt. De HIV/AIDS tests gebeurde door twee counselors van Matunkha die zijn opgeleid om HIV/AIDS te kunnen testen en hier voorlichting over kunnen geven. De bloeddruk test deed Ineke. In Malawi heeft één op de drie mensen een hoge bloeddruk, dit komt doordat ze erg veel zout eten, weinig water drinken en veel vrouwen overgewicht hebben. Ze konden dit dus laten testen en na 3x testen kunnen ze medicijnen gaan halen. Deze blijven ze vaak niet slikken, dus moeten ze daar weer opnieuw aan herinnerd worden.

Mijn aandeel was dat ik de lengte en het gewicht mat en de BMI uitrekende. Ineke testte dan dus de bloeddruk en had een gesprekje over de al dan niet te hoge bloeddruk en BMI. Nu had ik niet de hele dag iets te doen, dus had ik tijd genoeg om de mensen in de wachtruimte te observeren. Eén ding is zeker, Malawianen zijn net mensen :). Ze kletsen en lachen met elkaar, zijn hardleers en worden boos als iemand voorkruipt.

Om bij de betreffende CBO te komen, moesten we een uur in de auto rijden. Nu zijn de wegen hier niet echt geweldig (lees: op sommige plekken erg slecht), dus dat was hobbelen en bobbelen. De omgeving was wel erg mooi! Genieten!

Donderdag ging ik eerst een uurtje observeren op de school op het centrum en daarna ging ik met Tiem naar Mzuzu, dat is een grote stad op een dik uur rijden vanaf Matunkha.

Vrijdag was een nationale feestdag dus waren we lekker vrij!

Nu is het weekend en doe ik niet zoveel. Lekker bijkomen van de week, een beetje relaxen, wat rommelen op het centrum en natuurlijk mn blog schrijven.

Ik wil nog zoveel meer vertellen over alles wat ik mee maak, maar dat komt de volgende keer wel weer. Komen jullie eerst maar eens bij van mijn lange verhaal :P.

O ja, voor iedereen die bang is dat ik nu met elke regenbui een lekkend dak heb, dat valt mee. De bui van vorige week vrijdag was blijkbaar echt een storm en toen ging het dus erg lekken. Nu zit ik tijdens de regen altijd lekker droog in mn huisje :).

Trouwens, voor wie het leuk vindt om mijn adres hier te weten (geen flauw idee hoe lang de post erover doet): Esther van den Berg, Private Bag 62, Rumphi Malawi.

Een goede week en tot blogs maar weer!

Groetjes Esther